Σου αξίζει που είσαι μια κακή ανάμνηση και μόνο

Γράφει η Κωνσταντίνα Τρεπεκλή

Όταν ξεκίνησε όλο αυτό μεταξύ μας, σου ζήτησα να μην ονομάσουμε αρχικά αυτό που έχουμε. Φοβόμουν πως εάν κάποτε σου έβαζα ταμπέλα θα γινόσουν κάτι δικό μου που δεν θα μπορούσα εύκολα να αποχωριστώ.
Δεν ήθελα και συ να ήσουν σαν τους προηγούμενους που είχαν περάσει από την ζωή μου.

Ήθελα αυτή τη φορά να μην βιαστώ, γιατί κάθε φορά που βιαζόμουν, η επιλογή μου κατέληγε σε λάθος. Σε ένα λάθος που κατέστρεφε και έγδερνε την ψυχή μου σε κάθε πιθανή ευκαιρία που έβρισκε μπροστά του.
Αλλά εσύ βιάστηκες.

Ήσουν άνθρωπος που ότι είχες, ήθελες να του χαρίσεις την ταμπέλα ότι είναι δικό σου, σαν να έβλεπες τους ανθρώπους σαν ιδιοκτησία.

Δεν μπορούσες κάθε φορά να κάνεις ένα βήμα μπροστά, ήθελες να φτάσεις κατευθείαν στον προορισμό. Μα δεν είχες καταλάβει, ότι, κάθε φορά εγώ έκανα βήματα προς τα πίσω, παρόλο που βυθιζόμουν στην αγάπη που πρόσφερες χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες της.
Χωρίς να βάλω έστω και λίγο στο μυαλό μου, την περίπτωση του να φύγεις.

Αλλά τελικά εσύ έδινες ώσπου να πάρεις, κάτι που εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω μέχρι το έσχατο τέλος. Περίμενες για την στιγμή που θα αφηνόμουν στα χέρια σου και θα έπαιρνες ό,τι εσύ ήθελες. Κι αυτή η στιγμή ήρθε. Εγώ έριξα τους τοίχους μου, αφέθηκα στον βυθό που μου χάρισες και άρχισα να σου δίνω απλόχερα ό,τι είχα.

Και αφού πήρες ό,τι ήθελες, με άφησες κι έφυγες, προχώρησες στο επόμενο θύμα. Και πέρασα μέρες πολλές, που καθόμουν και σκεφτόμουν τι έκανα λάθος. Σκεφτόμουν αν ήμουν τόσο λάθος που επιτέλους σε άφησα να δεις μέσα μου.

Κι αν τελικά, όντως είδες μέσα μου, πίστεψες πως άξιζα μια τέτοια μεταχείριση;
Δεν σου έκανα τίποτα άλλο, παρά μόνο σου έδωσα όλη την αγάπη που μου χε απομείνει. Αλήθεια, νιώθεις ωραία όταν σκέφτεσαι όλα αυτά που έκανα για εσένα και τον τρόπο που μου τα ξεπλήρωσες; Θα ήθελα να ήξερα, οι τύψεις δεν σε πνίγουν; Μου χάρισες τόσο πόνο σαν να μην είχαμε υπάρξει ποτέ μαζί. Αν ήμουν στην θέση σου, δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ καν το βράδυ.

Θα με βασάνιζαν οι αναμνήσεις και θα καθόμουν να σκεφτώ πόσο λάθος είχα φερθεί σε ένα άτομο που νοιαζόταν για εμένα και ήθελε μόνο το καλό μου.

Εν τέλει καλά έκανες που βιάστηκες να βάλεις ταμπέλα σε αυτό που είχαμε. Όσο πόνο και να χω μέσα μου τώρα, σε λίγο καιρό θα γίνουν όλα μια κακή ανάμνηση. Θα μπεις και συ στο ντουλαπάκι των αναμνήσεων μου και στην πορεία της ζωής μου θα έχω μάθει αρκετά για ανθρώπους σαν κι εσένα.