Να είσαι περήφανος για ό,τι έδωσες.. κι ας μην το άξιζαν!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Έλα ρε άνθρωπε, σταμάτα να παραπονιέσαι.
Δεν είσαι ο μόνος που του φέρθηκαν σκάρτα. Δεν είσαι ο μόνος που έδωσε και πήρε το απόλυτο μηδέν. Δεν είσαι ο μόνος που γεύτηκε την απογοήτευση, την αχαριστία και προδοσία.
Δεν είσαι ο μόνος που περνάς ζόρια.
Ναι, έδωσες κι έδωσες πολλά.
Αλλά αντί να μετράς τι και πόσα έδωσες, γιατί δεν μετράς πως εσύ είχες να δώσεις;
Είχες αγάπη κι ας μην την άξιζε.
Είχες αισθήμαντα κι ας τα πρόδωσε.
Είχες καλοσύνη, μεγαλοψυχία, ειλικρίνεια, γεναιοδωρία.
Εσύ είχες.
Ο άλλος, είναι ντενεκές ξεγάνωτος.
Αλλά αυτό δεν σε νοιάζει.
Για σένα ήταν ένα μάθημα ακόμα. Για εκείνον όμως, ήσουν μια χαμένη ευκαιρία να γίνει άνθρωπος.
Μια χαμένη ευκαιρία να νιώσει πώς είναι να τον φροντίζουν, να τον νοιάζονται, να τον αγαπούν.
Μην χάνεις το χρόνο σου πάνω από τελειωμένες ιστορίες και κακογραμμένα παραμύθια.
Να είσαι περήφανος που εσύ ένιωσες!
Να είσαι περήφανος που εσύ έδωσες!
Να είσαι περήφανος που εσύ, μέσα από όλα τα ανάποδα, μέσα από όλα τα στραβά, μέσα από πληγές και ξεπουλήματα, έμεινες άνθρωπος και δεν έγινες ποτέ ανθρωπάκι!

Γι’αυτό σου λέω κοίτα την πληγή, κοίτα και το σημάδι, και προχώρα.
Γιατί αν σταμάτησεις, θα έχουν κερδίσει οι φασαριόζοι ντενεκέδες της ζωής μας!