Η καρδιά δεν ξεχνάει ποτέ ποιον αγάπησε και ποιον την αγάπησε..
Γράφει η Έφη Παναγοπούλου
Τι κι αν έπεσες κι έκανες θόρυβο;
Εγώ θα σου πω πως δεν έκανες θόρυβο, αλλά φοβήθηκες ότι δεν μπορείς να σηκωθείς, όπως τα μωρά όταν κάνουν τα πρώτα τους βήματα και φοβούνται μην τυχόν και δεν ξανασηκωθούν. Την ασφάλεια αναζητούν κι ένα χέρι να τα καθοδηγήσει.
Έτσι κι εσύ, έπεσες, γιατί πάντα είχες στο μυαλό σου ότι η αγάπη είναι το παν. Κι η αγάπη έρχεται από όλα όσα έζησες, από τις στιγμές που βίωσες, όμως εσύ έπεσες, και τα ξέχασες όλα!
Ξέχασες τις στιγμές, ξέχασες πώς ξεκίνησες να αγαπάς, ξέχασες τις στιγμές, και τα διέγραψες όλα και περίμενες κάποιον να σου απλώσει το χέρι να σε σηκώσει και μαζί να σου θυμίσει κι όλα αυτά που ξέχασες..
Όμως ξέχασες και κάτι πολύ βασικό! Ότι η καρδιά έχει μνήμη! Αγαπάει με τα κύτταρά της, δεν λειτουργεί με το μυαλό, δεν περνάει την αγάπη από τον εγκέφαλο! Αγαπάει με βιώματα και αναμνήσεις, αγαπάει ελεύθερα..
Έπεσες λοιπόν; Ξανά; Έκανες θόρυβο;
Δεν πειράζει! Σήκω! Ανασκουμπώσου! Μια θα πέφτεις κι εκατό θα σηκώνεσαι!
Η καρδιά δεν ξεχνάει ποτέ ποιον αγάπησε και ποιον την αγάπησε..