Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου
Και αν ξαναξεκινούσες πάλι, τι θα επέλεγες; Και αν έκανες restart, τι θα κρατούσες; Δε θα κρατούσες γιατί αυτή είναι η έννοια του. Γιατί αλλιώς δε θα το έκανες.
Θα επέλεγες να ντυθείς με τα πολύ που δε διεκδίκησες, με τα θέλω που πρόδωσες.
Θα σε πουλούσες πιο ακριβά αυτή τη φορά..
Θα παιρνες πίσω το χρόνο που σπατάλησες σε παρατάσεις και αναμονές
Θα δινες πιο δύσκολα πιστώσεις
Θα άνοιγες τώρα τα μάτια σε ότι νωρίτερα τα έκλεινες.
Θα κλεινες τα αυτιά στα λόγια, θα «άκουγες» στις πράξεις
Δε θα σε χαλάλιζες στα χλιαρά
Στα θέλω λιγότερο από τα δικά σου
Ναι δε μετριέται αλλά το νιώθεις, το καταλαβαίνεις
Ριπές ανέμων έναντι έτη φωτός.
Με προλαβαίνεις;
Και να θυμάσαι..
Ο κάθε άνθρωπος δίνει τις δικές του μάχες, με την καθημερινότητα του, με τους δαίμονες του. Όλοι έχουμε.
Δεν αφορά τον απέναντι όμως ούτε αποτελεί δικαιολογία.
Εκείνον τον αφορά μόνο και ανεξάρτητα τι εισπράττει σαν ξεχωριστή οντότητα.
Είναι άνθρωποι που έχουν μέσα τους το χάος, το σκοτάδι, την έρημο
Μια πραγματικότητα γεμάτη πόνο θάνατο και απώλειες
Και όταν συναντούν έναν άλλον άνθρωπο του βγάζουν μόνο χρώματα,
Λουλούδια, βροχή και κυρίως ζωή.
Του δίνουν όσα δεν έχουν. Αβίαστα. Χωρίς την παραμικρή προσπάθεια.
Δεν έχει δόσεις η ευτυχία και σταγονόμετρο τα αισθήματα,
Ούτε τεστ ούτε προγράμματα και χρονοδιαγράμματα.
Μην πάρεις πολύ και εθιστείς. Αργά και σταθερά μην τελικά φύγεις.
Μην είσαι μίζερος. Μην ψάχνεις ρωγμές εκεί που δεν υπάρχουν.
Μη γίνεσαι ανθρωπάκος.
Συμβιβασμένος, ανήμπορος, ημιλιπόθυμος. Αλλεργικός τελικά στη ζωή.
Τι διαφέρει αυτό από το θάνατο; Μυρίζει θάνατο και γω θέλω ζωή.
Σου αφαιρείς χρόνια ή σου προσθέτεις πολλά.
Τη ζωή να επιλέγεις. Αν και θες δε θες, εκείνη τελικά σε έλκει.
Other Articles
