Γράφει ο Y Factor
Τί παράξενο πράγμα.. Εγώ μεγαλώνω την ένταση της μουσικής για να σιωπήσουν οι σκέψεις και αυτές να τρυπώνουν ύπουλα ανάμεσα στις νότες. Τί να τους πεις τώρα; Να τους θυμώσεις; Τόσο καιρό σιωπούσαν και τώρα που ήρθαν θα τις διώξω;
Κάτσε να σου μιλήσω. Να ανοίξω το παράθυρο να φεύγει ο καπνός μόνο.Τσιγάρο, καφές και μουσική. Έχει κάτι από νοσταλγία ο καιρός σήμερα και μια ψύχρα που αναζωογονεί. Που με κρατάει σε εγρήγορση, σαν κάτι να είναι έτοιμο να συμβεί.
Κάτσε λοιπόν.
Να σου πω για τους ανθρώπους αυτούς που είναι φίλοι μου, άσχετα αν δεν τους ξέρω. Άσχετα αν δεν μιλάμε. Μπορεί να μη μιλάμε αλλά για τα ίδια λέμε. Εκείνους που δε σταμάτησαν ποτέ να βλέπουν με την καρδιά. Αυθεντικούς ανθρώπους που έχασαν τον εαυτό τους ρισκάροντας για το απόλυτο. Αυτούς που δε φοβήθηκαν να να πονέσουν. Που όλα που βλέπω εγώ βλέπουν κι αυτοί.
Ανθρώπους που ποτέ δεν έχω δει. Που ποτέ δεν έχω αγγίξει.
Αλλά υπάρχει ένα μέρος που «συναντιόμαστε». Ανάμεσα σε γραμμές και διαστήματα ενός τετραδίου. Εκεί που υπάρχει μόνο αλήθεια. Χωρίς μάσκες και προσωπεία. Ποτέ δεν είχα νιώσει πόσο πολύτιμο είναι να μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα χωρίς να φοβάσαι αν παρεξηγηθείς. Χωρίς το φόβο των συνεπειών. Χωρίς αμφιβολίες.
Άναψε τσιγάρο.
Άναψε τσιγάρο κι εγώ θα σου πω για αυτούς τους ανθρώπους, τους δικούς μου. Για το καλούπι που δεν έσπασε αλλά έβγαλε και βγάζει τις ίδιες ανήσυχες ψυχές. Που κάθε μέρα αποκαλύπτονται με θάρρος και θράσος. Που ξεγυμνώνονται μπροστά σου με χαμόγελο και δε ζητάνε να τους ακολουθήσεις. Μόνο αν θες να συμπορευτείς μαζί τους.
Θά ‘θελα να μπορώ να σε πάρω μαζί να δεις. Όχι να μιλήσεις. Απλά να παρατηρείς. Τον δικό μου κόσμο. Μέσα από τα μάτια μου να δεις τη θέα τη δικιά μου. Να ισορροπήσεις στις γραμμές των λέξεών μου κι αν σου αρέσει, ποιός ξέρει..
Δεν μπορώ να γνωρίζω πού θα καταλήξει.
Αυτόν τον κόσμο όμως, όμως θέλω να τον δεις.
*Ο Μάιος, είναι ο δικός μας “ιδιαίτερος” μήνας, καθώς γινόμαστε ενός έτους!
Κάθε μέρα μέχρι τις 12 Μαϊου θα υπάρχει ένα ιδιαίτερο Love Letter, από τους συντάκτες μας..
