Ας κάνουμε φέτος την αγάπη πράξη…
Μέρες γιορτινές! Όλα στολισμένα και λουσμένα με φως και χρώμα. Όλα περιμένουν το θαύμα της γέννησης του Θεανθρώπου, που γεννήθηκε σε μια φάτνη και αγάπησε όσο τίποτα όλους εμάς.
Μονάχα που εμείς ξεχάσαμε να αγαπάμε τον διπλανό μας, ξεχάσαμε να αγαπάμε ακόμη και τον εαυτό μας. Η κατάθλιψη έγινε η νέα μάστιγα. Η φτώχια και η εξαθλίωση είναι μια πληγή που μεγαλώνει και αιμορραγεί. Πώς να νιώσουμε «πλήρεις» τέτοιες μέρες, όταν άνθρωποι γύρω μας δυστυχούν; Όταν λόγια μικρών αγγέλων συγκλονίζουν; Αποτύχαμε ως κοινωνία να διατηρήσουμε τα αυτονόητα. Έχουμε χάσει το νόημα κι έχουμε φτάσει στο σημείο να τραυματίζονται ανεπανόρθωτα αθώες παιδικές ψυχούλες, που έχουν ως ευχή τα βασικά αγαθά, όπως ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι ή εργασία για τους γονείς. Ποιο είναι το μέλλον μας, όταν σε μια κοινωνία τα παιδιά χάνουν την αθωότητά τους και προβληματίζονται για τα καθημερινά, αντί να χαίρονται με τα παιχνίδια τους, να γελούν και να ονειρεύονται; Τι έχουμε καταφέρει; Σε τι έχουμε προοδεύσει; Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από το να σκοτώνουμε μικρές ψυχές και όνειρα, και μάλιστα χωρίς τιμωρία και ενοχές.
Αν είχα λοιπόν μια ευχή τέτοιες μέρες θα ήταν να βλέπω μόνο ευτυχισμένα παιδικά προσωπάκια παντού! Αν κάτι πρέπει και μπορούμε να αλλάξουμε είναι αυτό. Αν έχουν νόημα αυτές οι γιορτές είναι η αγάπη και η ζεστασιά που πρέπει να μας γεμίζουν. Δώστε αγάπη και αλληλεγγύη εκεί που μπορείτε και υπάρχει ανάγκη. Κάντε πράξη τις ευχές σας φέτος! Ας μην περιοριστούμε σε ευχές για άλλη μια χρονιά. Ας γίνουμε φέτος η πράξη της θεωρίας μας. Έτσι θα φέρουμε πίσω τη χαρά και το νόημα! Δε χρειαζόμαστε πολλά! Μόνο το Μαζί, την Αγάπη και τα βασικά..
Καλές γιορτές!