Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Α ρε πόρνη διαίσθηση, βγες ψεύτρα μια φορά…
Έτσι για την αλλαγή. Ποτέ δεν μου έκανες αυτό το χατήρι.
Και να ‘μαι εδώ μόνη, να προσπαθώ να σώσω ότι σώζεται από τον εαυτό μου. Έναν εαυτό που σου χάρισα τόσο άνετα λες και σε ήξερα χρόνια. Πίστεψα τα πάντα σαν χαϊβάνι. Λάτρεψα την πονεμένη σου ψυχή, αφήνοντας την δική μου ψυχή στην άκρη για να φροντίσω εσένα.
Πόρνη διαίσθηση…
Δεν γινόταν να είναι όλα τόσο ιδανικά, όπως μου τα έλεγες. Ήμουν η ζωή σου, με λάτρευες. Αυτά άκουγα και έλιωνα.. Δεν γινόταν τελικά να μοιάζουμε σε όλα. Ναι, αυτό που σου λέω. Έλεγες ότι ταιριάζαμε σε όλα, ότι ήμουν ο άνθρωπος σου. Ότι δεν έχεις ξανανιώσει έτσι. Κι όμως, δεν μοιάζαμε σε όλα.
Εγώ τελικά είχα κάτι παραπάνω από σένα. Μπέσα λέγεται. Άγνωστη λέξη σε σένα. Γιατί εγώ ότι έλεγα το ένιωθα, το εννοούσα και το απέδειξα μέχρι τέλους.
Και τώρα… Τώρα Τώρα Τώρα… Πού είσαι τώρα που πονάω εξαιτίας σου; Πουθενά!
Έφυγες και πήρες μαζί σου την ελπίδα, που εσύ μου χάρισες.
Έφυγες και πήρες μαζί σου τα όνειρα, που εσύ μου έφτιαξες.
Έφυγες και πήρες μαζί σου την αγάπη, που εσύ μου έταξες.
Σκέφτομαι… Αναρωτιέμαι…. Αξίζεις;
Στα δικά μου ζόρια δεν ήσουν και ποτέ εκεί. Μόνη μου τα πάλευα κι αυτά, για να μην σε φορτώνω, να μην σε στεναχωρώ. Όσο εγώ επωμιζόμουν και τις δικές σου πίκρες και στεναχώριες, για να σε ξαλαφρώσω να μην πονάς, να σε ηρεμήσω, μέσα μου εγώ γινόμουν κομμάτια.
Γιατί το ένιωθα. Κάτι με βάραινε, κάτι.
Ότι θα κάνεις πίσω σε όλα.
Ότι δεν θα εκτιμήσεις τίποτα.
Ότι ήσουν μόνο λόγια.
Κι έτσι έγινε.
Πόρνη διαίσθηση, μια φορά βγες ψεύτρα…