Γράφει η Μαρία Κυπραίου
Τι τελικά μπόρεσες να κάνεις εσύ για εμάς;
Με ποιον τρόπο ακριβώς θα κράταγες αυτό τον έρωτα;
Τίποτα δεν μπόρεσες να κάνεις και για τίποτα δεν είσαι.
Απέτυχες σε εμάς γιατί δεν ρίσκαρες ποτέ.
Τα ήθελες όλα στημένα και έτοιμα.
Δεν τόλμησες να κάνεις μια κίνηση, δεν πάλεψες να με κερδίσεις, δεν ρίσκαρες τα πάντα όταν με έχανες.
Πόσο κρίμα να ξοδεύεις χρόνο για ανθρώπους που δεν το αξίζουν.
Πόσο κρίμα να παλεύεις να κρατήσεις αναμμένη μια φλόγα που αργοσβήνει.
Δεν πειράζει.
Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Να θυμάσαι πάντα πως το μεγαλύτερο ρίσκο είναι εκείνο που δεν πήρες και ο μεγαλύτερος έρωτας εκείνος που δεν τόλμησες.
Και εσύ έχασες σε όλα.
Όχι μόνο σε όσα δεν άντεξες αλλά και σε όσα δεν προσπάθησες.
Μην κλάψεις, βλέπω πως ξαφνικά σάστισες.
Λυπάμαι, μα είναι πια αργά για εμάς.
Εγώ με τελειωμένους έρωτες έπαψα καιρό να βγαίνω για καφέ.
Θέλεις να με έχεις στη ζωή σου; Τότε πάλεψε να με κρατήσεις.
Δεν θέλεις; Φεύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Πριν τα αισθήματα γίνουν συναισθήματα και πριν το χαμόγελο γίνει έρωτας.
Όταν δεν ρισκάρεις για εμένα, έχεις ήδη τελειώσει.