Γράφει η Ντέμη Κάργατζη
Σταμάτα τη γκρίνια επιτέλους!
Η λέξη γκρίνια προέρχεται από την ιταλική λέξη grigna. Πρόκειται για την εκδήλωση δυσφορίας που προέρχεται συνήθως από μια, χωρίς σοβαρό λόγο, εριστική διάθεση. Συνώνυμο της η μουρμούρα.
Και κάθομαι τώρα εγώ και απορώ πώς στο καλό αυτή η λέξη έχει τις ρίζες της στην Ιταλία, αφού οι Έλληνες είμαστε τόσο γκρινιάρηδες. Και δεν το λέω εγώ, τα ποσοστά το λένε. Μια έρευνα που διάβασα πρόσφατα, ζητούσε από τους Έλληνες να αξιολογήσουν την ποιότητα της ζωής τους με άριστα το 10.
Ο μέσος όρος λοιπόν ήταν το 6,2. Όσο να πεις, είμαστε γκρινιάρης λαός.
Κι ας πούμε πως οι έρευνες είναι αναξιόπιστες, ψάξε δίπλα σου και θα καταλάβεις. Η γειτόνισσα γκρινιάζει γιατί παρκάρουν άσχετοι έξω από το σπίτι της, η ξαδέρφη σου γιατί όλη μέρα δουλεύει και δεν έχει χρόνο για τον εαυτό της. Ο φίλος σου γιατί δεν έχει χτίσει ακόμα το σπίτι των ονείρων του.
Ο έφηβος ακόμα, γκρινιάζει που είναι το σχολείο υποχρεωτικό κι ο ενήλικας που δεν μπορεί να ξαναγίνει έφηβος. Θες να πιάσουμε εσένα; Εσύ που είσαι δεσμευμένος, γκρινιάζεις γιατί ο σύντροφός σου δεν είναι έτσι ακριβώς όπως θα ήθελες. Εσύ που είσαι αδέσμευτος, γκρινιάζεις γιατί έχουν εξαφανιστεί οι άντρες και οι γυναίκες που ν’ αξίζουν τον κόπο.
Αλλά παιδιά, κακά τα ψέματα. Μια γκρίνια υπάρχει που της ξεπερνάει όλες και μας χαρίζει απλόχερα την πρωτοκαθεδρία στους γκρινιάρηδες λαούς. Η Ελληνίδα μάνα. Αυτή που είναι μόνο μια; Αυτή! Γκρινιάζει που ο άντρας της δεν την καταλαβαίνει, γκρινιάζει που είσαι ακόμα ανύπαντρος, γκρινιάζει και για τα εγγόνια που δεν έχει ακόμα. Κυριολεκτικά γκρινιάζει για τα πάντα.
Ακόμα κι όταν παντρευτείς και της δώσεις τα εγγόνια που τόσο επιθυμεί, εκείνη πάλι γκρινιάζει. Μουρμουραει που πήγες και στραβωθηκες και παντρεύτηκες αυτόν κι όχι εκείνον, το γιό της κυρίας Τασίας – ολοι ξέρουμε ποιόν λέω – που είναι καλό κι ευγενικό παιδί κι έχει δικό του γραφείο και μπόλικη περιουσία και τίποτα δεν θα σου έλειπε.
Κι είναι αυτή, σοβαρά το λέω, γκρίνια από αγάπη. Το πρόβλημα είναι πως αν οποίος αγαπάει γκρινιάζει, είμαστε χαμένοι από χέρι.
Γενικότερα, κάντε απλά μια ερώτηση στον εαυτό σας. Πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή σας αν γκρινιαζατε λίγο λιγότερο; Γιατί να φύγει εντελώς η γκρίνια δε γίνεται, είναι στο αίμα μας. Απλά σκεφτείτε αυτό το λίγο λιγότερο.
Και σκεφτείτε και κάτι άλλο επίσης. Η ποιότητα ζωής των οικείων σας θα ήταν πολύ καλύτερη, εάν εσείς το βουλωνατε και καμιά φορά. Ένα “βουλωστο” θα αρκούσε θεωρώ, προκειμένου να γλιτώσουμε τη γκρίνια από 100 μεριές. Άλλωστε, όπως λέει και το ρητό, ” η γκρίνια φέρνει γρουσουζιά κι η γρουσουζιά τη γκρίνια”, οπότε απλά και περιεκτικά βουλωστο το ρημαδι!