Σε σένα, μονάχα σε σένα, οφείλω συγγνώμη παιδί μου!
Γράφει η Μόνια Μακρή
Σε σενα, που είσαι ότι πολυτιμότερο έχω στον κόσμο τούτο..
Σε σενα, που η έλευσή σου πραγματοποίησε το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου..
Σε σενα, που έδωσες νόημα και σκοπό στην χτυπημένη αλύπητα ζωή μου.
Σε σενα, που έδειξες την έξοδο στο μέχρι πρότινος αδιέξοδό μου..
Σε σενα, που μου έμαθες πως το να μείνω όρθια και να μην εγκαταλείψω ποτέ είναι η μόνη επιλογή.
Σε σενα, που αμέτρητα μερόνυχτα έψαχνα τις σωστές λέξεις για να σου εξηγήσω πως η αγάπη έχει πολλά πρόσωπα..
Σε σενα, που αμέτρητα μερόνυχτα σε διαβεβαίωνα πως δεν πρέπει να φοβάσαι τίποτα, γιατί έχεις εμένα!
Σε σενα, που πολλές φορές η υπερπροσπάθειά μου σε έκανε να πνίγεσαι.
Σε σενα, που το χαμόγελό σου και η ισορροπημένη προσωπικότητά σου.. ήταν η απάντηση που διέλυε τους φόβους μου.
Σε σενα, που οι κουβέντες δασκάλων και καθηγητών έβαζαν τη σφραγίδα για το πόσο καλό, φιλότιμο , ευγενικό, κοινωνικό και χαρούμενο παιδί είσαι. Κι εκεί χαιρόμουν διπλά! Μια για σένα και μια για μένα!
Σε σενα, για όλες τις φορές που άθελά μου έγινες μάρτυρας της «αδυναμίας» μου και έτρεξαν τα μικροσκοπικά σου χεράκια να σκουπίσουν τα δάκρυά μου και να με κλείσουν στην μικροσκοπική αγκαλίτσα σου!
Σε σενα, που μεγαλώνοντας ορκίστηκες τιμωρός του καθενός που θα μ’ έκανε να δακρύσω.
Σε σενα, που δεν έμαθες ποτέ ότι μπαμπάς είναι υπαρκτός ήρωας και είναι αυτός που συνήθως κρύβεται κάτω από τη μπέρτα του Σούπερμαν!
Σε σενα, που δε γκρίνιαξες ποτέ όταν έπαιζες ποδόσφαιρο μαζί μου..
Σε σενα, που καθόσουν στην αγκαλιά μου και ψιθύριζες «μμμ..μυρίζει μανούλα!»
Σε σενα, που η κοινωνία δεν ήταν ποτέ έτοιμη για να σε δεχτεί ισάξια και δίχως αδιάκριτα σχόλια.
ΣΕ σενα, που ποδοπάτησες μεμιάς την ταμπέλα ‘παιδί χωρισμένων γονιών’, γιατί πιστεύεις ακράδαντα πως η οικογένειά μας είναι πιο άρτια και πιο ολοκληρωμένη από εκατοντάδες ‘οικογένειες βιτρίνας’!
Σε σενα, που έμαθες από πολύ νωρίς πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή.
Σε σενα, που δεν έμαθες ποτέ να το βάζεις κάτω.
Σε σενα, που οι ζωγραφιές σου είχαν εσένα, εμένα και.. έναν πελώριο ήλιο για πατέρα.
Σε σενα, που η λέξη παππούς .. σε παραπέμπει στον ιδανικό σούπερ ήρωα της καρδιάς σου!!
Σε σενα, που μεγάλωσες με ήθος και αξίες και είμαι τόσο μα τόσο περήφανη μητέρα.
Σε σενα, που από μικρός ονειρεύεσαι την πανέμορφη οικογένεια που θα δημιουργήσεις και δίνεις όρκο ιερό από αυτό το κάδρο της.. π ο τ έ σου να μη λείψεις!
Σε σενα, που τα όρια σε ζόρισαν πολλάκις, μα σπάνια αντέδρασες γιατί ήξερες πως για να είσαι εσύ καλά εγώ καθημερινά έδινα μάχη.
Σε σενα, που έμαθες να εκτιμάς και να σέβεσαι ! Που έμαθες να αγαπάς άνευ όρων και να νοιάζεσαι!
Σε σενα, που από μικροσκοπικό ανθρωπάκι έγινες ένα ένα μικρό αντράκι με στόχους και όνειρα.
Σε σενα, που δεν παύεις να χαμογελάς ακόμη και τις πιο μουντές, τις πιο βροχερές μέρες, γιατί ξέρεις πολύ καλά, πως μετά την καταιγίδα..βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο!
Σε σενα, που το σ’αγαπω και το ευχαριστώ σου.. δεν είναι λέξεις. Είναι συναίσθημα. Συναίσθημα μεγατόνων!
Σε σενα παιδί μου! Σε σένα ουρανέ μου! Σε σένα πολύτιμε θησαυρέ μου!
Σε σένα, μονάχα σε σένα, οφείλω συγγνώμη..
Συγγνώμη, για όσα δεν κατάφερα να σου προσφέρω! Όμως προσπάθησα! Ένας θεός ξέρει πόσο προσπάθησα! Καταπίνοντας λόγια και πράξεις που στέγνωσαν την ψυχή μου! Όμως προσπάθησα παιδί μου.. Στο ορκίζομαι προσπάθησα!
Η Μαμά