Γράφει η Αριάδνη
Δεν είσαι καλά. Δεν σου αρέσει η ζωή σου. Δεν είσαι ευχαριστημένος από τη δουλειά σου, από τη σχέση σου και στεναχωριέσαι, ψυχοπλακώνεσαι, δυστυχείς.
Αλήθεια, έχει τύχει κάποια στιγμή να νιώσεις πως η πραγματική στεναχώρια και δυστυχία, ήταν τελικά ένα τηλεφώνημα μακριά;
Έχει τύχει μέσα στον πανικό της καθημερινότητάς σου να χτυπήσει το τηλέφωνο και να σου πουν πως, έδειξαν κάτι ανησυχητικό οι πρόσφατες εξετάσεις σου και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα; Μήπως συνέβη να σου ανακοινώσουν από την άλλη άκρη της γραμμής, πως κάποιος δικός σου άνθρωπος βρέθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο;
Ναι εντάξει, καλή είναι και η υγεία, θα μου πεις, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν σου φτάνει.. όταν την έχεις.
Όταν τη χάσεις όμως; Όταν αρχίσεις να τρέχεις σε γιατρούς τότε τι γίνεται; Όταν βρεθείς σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ανήμπορος; Όταν το αύριο φαντάζει τόσο μακρινό καθώς είσαι έξω από την εντατική περιμένοντας να κυλήσουν αργά και βασανιστικά οι πρώτες κρίσιμες ώρες, πες μου τότε τι κάνεις;
Αναρωτήθηκες άραγε ποτέ, τι ήταν αυτό ακριβώς που δεν σου έφτανε, πριν το συγκεκριμένο τηλεφώνημα, και ήσουνα μέσα στη μαυρίλα; Μήπως μπαίνεις ποτέ στη διαδικασία να σκεφτείς τι ακριβώς δεν σου φτάνει τώρα, που έχεις την υγεία σου, και μιζεριάζεις;
Ξεχνάμε, πολύ γρήγορα ξεχνάμε εμείς οι άνθρωποι. Ξεχνάμε τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων της καθημερινότητάς μας και τα διογκώνουμε, τα κάνουμε τεράστια μέχρι που νιώθουμε να μας καταπίνουν.
Κι έτσι πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό και ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες για το πολυτιμότερο αγαθό που υπάρχει σε τούτο τον κόσμο.
Όπως δυστυχώς ξεχνάμε και πως, από την στιγμή που έχουμε την υγεία μας, μπορούμε να καταφέρουμε ό,τι θέλουμε!
Φτάνει να το πιστέψουμε και να το προσπαθήσουμε με επιμονή, υπομονή και .. χαμόγελο!