Γράφει η Κική Γ.
Λόγια, υποσχέσεις, σαν πέταλα λουλουδιών, που χάθηκαν στον άνεμο. Εύκολα λόγια, αβίαστα, χωρίς σκέψη, χωρίς ουσία και χωρίς συναίσθημα. Ίσα – ίσα να ειπωθούν για εντυπωσιασμό και να χαθούν την ίδια στιγμή.
Παγίδα!
Πληγή μεγάλη και ανεπανόρθωτη, στις ευκολόπιστες, ανοχύρωτες και ευαίσθητες ψυχές!
Με ποιο δικαίωμα τσαλακώνετε, κουρελιάζετε και τσαλαπατάτε – όλοι εσείς – όποιον ρομαντικό, αληθινό, ευαίσθητο, και ανθρώπινο έχει απομείνει μέσα στην απανθρωπιά, τη δηθενιά, το ψέμα και τη διπλοπροσωπία, που βασιλεύει σήμερα;
Ίσα – ίσα για να ικανοποιήσετε τα ψεύτικα, απάνθρωπα και πρόσκαιρα “θέλω” σας! Να επιβεβαιώσετε τον κομπλεξικό και άθλιο χαρακτήρα σας και μετά, τα γνωστά!
“Το ξανασκέφτηκα, δεν ήταν σωστό, δεν κατάλαβες, ζούσα τη στιγμή, παρασύρθηκα” κτλ
Φτηνά ανθρωπάκια, κενά και ανασφαλή. Ποτέ δεν θα βρείτε φως στο σκοτάδι που ζείτε. Ποτέ δεν θα λάμψετε. Ποτέ δεν θα νιώσετε.
Σας λυπάμαι!