Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
Δεν έχει χρώμα η αγάπη ρε!
Ούτε και φύλο!
Δεν είναι αρσενική ή θηλυκή. Είναι αγάπη κι αν την έχεις τη δίνεις, αν δεν την έχεις την αναζητάς.
Κι εκεί στην αναζήτηση παίζεται το παιχνίδι.
Πού θα την αναζητήσεις, πού θα την ψάξεις..
Αν την αναζητήσεις σε ανθρώπους με ψυχή, σε ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν είτε από το υστέρημα είτε από το περίσσευμα των βιωμάτων τους, έχει καλά. Θα γεμίσεις λίγο λίγο, θα μάθεις κάτι γι’αυτό που οι άνθρωποι λέμε “αγάπη”.
Αν την αναζητήσεις σε ανθρώπους που δεν την ξέρουν κι εκείνοι, αλλά την προσποιούνται μέσα από εμμονές, διαχωρισμούς, όρια, κριτήρια και ρατσιστικά παραληρήματα, τότε το παιχνίδι θα το έχεις χαμένο και μαζί θα χάσεις και την ελπίδα να γίνεις κάποτε άνθρωπος.
Θα χάσεις την ελπίδα να νιώσεις, να χαμογελάσεις, να αφεθείς. Θα χάσεις την ελπίδα να χτίσεις στιγμές που θα γίνουν μνήμες. Μνήμες που θα γίνουν βιώματα.
Θα χάσεις την ζωή!
Κι αν δεν έμαθες να αγαπάς, κι αν δεν έμαθες να αποδέχεσαι, τουλάχιστον, μάθε τώρα, όσο προλαβαίνεις, πως στην ζωή δεν χωράει μίσος, δεν χωράει διάκριση, δεν χωράει ρατσισμός.
Αγάπα τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, και μην σε νοιάζει ούτε το χρώμα του, ούτε το φύλο του, ούτε οι ερωτικές του επιλογές.
Εσύ, αγάπα τον άνθρωπο. Αυτό, αρκεί για έναν κόσμο καλύτερο..