Εγώ σκέφτομαι να μην σας πληγώσω, εσείς;

Γράφει η Κατερίνα Μίσσια

Ξέρεις τι θα’θελα;
Να πάψω να σκέφτομαι για μια ολόκληρη μέρα.
Να πάψω να αισθάνομαι για μια ολόκληρη μέρα.
Να μπω σε flight mode.
Να αδειάσω βρε παιδάκι μου, πως το λένε..

Δεν ξεκουράζομαι πλέον ούτε όταν κοιμάμαι.
Τα όνειρα μου τρέχουν κι αυτά στους ρυθμούς της καθημερινότητας. Ξυπνάω και πονάνε τα δόντια μου, γιατί τα σφίγγω μέσα στη νύχτα.
Έχω ανάγκη απο το τίποτα, το απόλυτο τίποτα.

Με κουράσατε ρε! Τα θέλω σας, τα δεν θέλω σας, οι ανάγκες σας, τα κόμπλεξ σας, τα εγώ ξέρω, τα “εγώ στα έλεγα”.
Έχετε μια άποψη για όλα, κι εγώ απλά κουνάω το κεφάλι μου και δεν μιλάω. Ξέρετε γιατί δεν μιλάω; Γιατί αν μιλήσω, δεν θα σας ξαναμιλήσω!
Και γιατί δεν το κάνω; Μήπως γιατί φοβάμαι να μείνω μόνη; Όχι, φοβάμαι να μην σας πληγώσω.
Γιατί εγώ σκέφτομαι να μην σας πληγώσω, εσείς;