Δεν πειράζει αν δεν αντέχουν το “πολύ” σου. Δεν φταις εσύ, για το “λίγο” τους.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Σταμάτα να φοβάσαι να νιώσεις άνθρωπέ μου! 
Είσαι θυμωμένος κι είναι δικαίωμά σου! Είσαι πικραμένος, αγανακτισμένος, απογοητευμένος, και προσπαθείς να βάλεις μέτρο και όριο στα συναισθήματά σου. Τρέμεις μην τυχόν και ξεφύγεις από το κουτάκι που σου όρισαν.
Φοβάσαι μην βγεις από το μέτριο, το χλιαρό, το τόσο – όσο.
Φοβάσαι μην τυχόν και τρέξει ένα δάκρυ και σε πούνε άνθρωπο. Μην τυχόν και βγει η φωνή σου λίγο πιο δυνατή και ενοχοποιηθείς για συναισθηματικός! Μην τυχόν και διέπραξες την υπέρτατη αμαρτία, να νιώσεις.

Άνιωθος, άβουλος, χλιαρός, μέτριος, άχρωμος, αθόρυβος.. έτσι προγραμματίστηκες στο κουτάκι σου. 
Μα δεν γεννήθηκες γι’αυτό!

Γεννήθηκες για να ζήσεις.
Γεννήθηκες για να αγαπήσεις, να ερωτευτείς, να ποθήσεις, να ακούσεις και να ακουστείς, να δημιουργήσεις.
Να κάνεις λάθη, να χάσεις το δρόμο σου, να νιώσεις! 
Γεννήθηκες για να δημιουργήσεις άνθρωπέ μου!

Η ζωή, έχει μόνο δρόμο μπροστά. Η ζωή, έχει μόνο το παρακάτω της. Η ζωή, είναι αυτό που συμβαίνει όσο εσύ μένεις ακίνητος και κόβεις και λίγο από τις ανάσες σου προσπαθώντας να χωρέσεις στο κουτάκι σου!
Φώναξε! Νιώσε! Αντέδρασε!

Δεν πειράζει αν ο ήχος σου είναι παράτερος από την γενική ησυχία.. μην σε απασχολούν εκείνοι που δεν αντέχουν το θόρυβο γιατί φοβουνται την φωνή της ψυχής τους. Άστους κρεμασμένους στα ακουστικά τους να το παίζουν φευγάτοι και μπλαζέ. Φοβισμένοι είναι…

Δεν πειράζει αν τους τρομάζει το πολύ σου. Δεν είναι δικό σου πρόβλημα το λίγο τους.
Δεν πειράζει να τσακωθείς. Κάποτε κι ο τσακωμός είναι ζωή και λύτρωση.
Σε φέρνει απέναντι από τον εαυτό σου. Σε φέρνει απέναντι από το τι αντέχεις να χάσεις.
Σε φέρνει να αναμετρηθείς με τα αισθήματά σου. Μπορεί να πονέσεις μα στο τέλος, θα ξέρεις πως έχεις κάνει ότι μπορούσες, ότι γινόταν.
Θα ξέρεις πως έχεις κάνει το παραπάνω σου. 

Ποτέ δεν θα καταφέρεις να αρέσεις σε όλους.
Ποτέ δεν θα καταφέρεις να είσαι αποδεκτός από όλους.
Και αυτό δεν πειράζει!
Εσύ, ζήσε για σένα. Ζήσε για το παρακάτω σου.
Χτίσε δρόμους για εκεί που θες να πας και κάψε τις γέφυρες με ότι πνίγει την ψυχή σου.
Κι όποιος αξίζει το παρακάτω σου, θα δεις πως θα βρει τρόπο να περπατήσει πλάι σου.

Μόνο μην σε “τροποποιείς” για να ταιριάξεις.
Μην σε αλλοιώνεις για να χωρέσεις.
Μην σιωπάς..
Μείνε αυτός που γεννήθηκες! Υπέροχος, μοναδικός, τρωτός, γεμάτος λάθη, αισθήματα και ουσία..

Τα λέμε, παρακάτω..