Γύρισες και μου έφερες τον κόσμο μου τούμπα..
Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
Η πρώτη σου ματιά εκείνο το καλοκαίρι με έκανε να νιώσω σαν μικρό παιδάκι που του δίνουν γλειφιτζούρι. Το πρώτο μας φιλί έβαλε φωτιά σε όλα εκείνα που νόμιζα πως μέχρι τότε ήθελα. Ένα ψέμα σου μου διέλυσε την τέλεια εικόνα που είχα για σένα, απογοητεύτηκα.
Μου είπες σ’ αγαπώ την πιο απροσδόκητη στιγμή και ρήμαξες τον κόσμο μου. Σε είδα μετά από πάρα πολύ καιρό και νοστάλγησα όλες τις στιγμές μας και τα γέλια μας.
Με πήρες αγκαλιά όταν ήμουν στα χειρότερα μου και γαλήνεψες την φουρτούνα μέσα μου.
Θυμάμαι να σε ζητάω απεγνωσμένα και να μην μπορώ πουθενά να σε βρω, θυμάμαι που γονάτισα και άρχισα να κλαίω.
Σε έπιασα κάποτε να σου μιλήσω και μου γύρισες το κεφάλι επιδεικτικά, ένιωσα τόσο μικρή και ανούσια.
Κατάφερα κάποια στιγμή να προχωρήσω και να σε βγάλω από το μυαλό μου, γύρισες και μου έφερες τον κόσμο μου τούμπα, σε μίσησα με όλο μου το είναι.