Γράφει η Λία Ευαγγελίδου
Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, κι ας είναι ένα παραμυθάκι που βολεύει να πουλάμε στον εαυτό μας. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Ξεκινάς μια σχέση, κι είναι όλα μέλι γάλα. Και να τα σκιρτήματα, και να ο έρωτας, και να τα όνειρα. Βρήκες λες τον άνθρωπό σου και μέχρι εδώ, όλα κομπλέ! Αρχίζεις να δίνεις, να δένεσαι κι ας παρατηρείς πως όλα μοιάζουν να είναι μονόπλευρα.
Εσύ συνεχίζεις.
Για τι πράγμα όμως παλεύεις ακριβώς; Έχεις πάρει τα δείγματα, δεν κάνει για σένα. Για ποιο λόγο μένεις ακόμα εκεί; Αφού το βλέπεις, δεν.. Κι όμως εσύ προσπαθείς να κάνεις το μαύρο άσπρο, ερμηνεύεις λάθος αυτά που εισπράτεις. Είναι που λες πως όταν καψουρεύεσαι, δεν βλέπεις την τύφλα σου, αλλά οκ, εδώ έχεις δίκιο. Όμως πέρα από την καρδιά, πάρε και λίγο μυαλό μαζί σου! Μην το αφήνεις πίσω!
Κι αρχίζεις.. “ο αχάριστος, που δεν βλέπει τι κάνω”.. Όχι κοριτσάκι μου, εσύ είσαι η ηλίθια που ακόμα πιστεύεις ότι κάτι θα αλλάξει! Δεν θέλει να δώσει παραπάνω και δεν υπάρχει “γιατί”. Γιατί απλά δεν γουστάρει. Δεν είναι ότι δεν έχει να δώσει, είναι που δεν είσαι εσύ αυτή που θέλει να τα δώσει! Μην παραμυθιάζεσαι λοιπόν!
Όλοι έχουν να δώσουν, απλά είναι δική τους η επιλογή το πότε και το σε ποιον θα τα δώσουν. Κι έτσι παίρνεις την καρδιά σου παραμάσχαλα και φεύγεις. Γιατί δεν λέει να παρακαλάς για τα αυτονόητα. Είναι το πιο ανοητο πράγμα που μπορείς να κάνεις.
Γι’αυτό θυμήσου! Μαζί με την καρδιά, πάρε και το μυαλό! Γιατί η μόνη υπεύθυνη σε αυτή την ιστορία, είσαι εσύ! Εσύ που επιμένεις σε κάτι με προφανές τέλος. Οι σχέσεις, θέλουν δυο! Ο ένας μόνο, δεν φτάνει!
Τράβα λοιπόν παρακάτω, και μάθε να αξιολογείς σωστά τις καταστάσεις. Πονάει, το ξέρω, όμως κάποια στιγμή περνάει. Άλλωστε όλα περνάνε! Μόνο μην με ρωτήσεις το πότε. Εκεί, δεν έχει απάντηση. Κάποια στιγμή, ναι… θα περάσει κι αυτό!