Γράφει η Αναστασία Κακαβά
Σήμερα δεν έχω κατά νου κάποιο θέμα να σου σχολιάσω, γιατί η σκέψη μου δεν είναι συγκροτημένη. Σήμερα είναι μια μέρα που θέλω να ανασάνω και να μου κάνεις παρέα σιωπηλά. Σήμερα είναι η μέρα που το μυαλό θα αδειάσει αλλά θα κάνουμε παρέα.
Αν είσαι σε φάση κομβική και μόλις κατάλαβες τα λάθη σου, αν θέλεις να εκκινήσεις ξανά τις μηχανές σου, μείνε εδώ μαζί μου. Ας πάμε μια βόλτα. Ας μπούμε στο αυτοκίνητο, ας βάλουμε παλιά μουσική, σαν αυτή που χαϊδεύει απαλά την ψυχή, την αγκαλιάζει και τη μεταφέρει σε μια παραλία κι ας αφήσουμε το ψυχρό αεράκι να μπει από το ανοιχτό παράθυρο.
Κοίτα το φως από το ηλιοβασίλεμα πώς κεντάει σχέδια πάνω στο τιμόνι σου. Νιώσε τη ζεστή ηλιαχτίδα να ακουμπά δειλά τα δάχτυλά σου. Άστα όλα πίσω σου, αφέσου στο παρόν, το παρελθόν δεν υπάρχει και το μέλλον παραμένει ακαθόριστο. Δεν είναι ανάγκη να αγχώνεσαι τώρα, γιατί τώρα είμαστε για λίγο ελεύθεροι.
Ξεφύσηξε βαθιά, σβήσε τις αρνητικές σκέψεις. Δες! Είσαι εδώ! Υπάρχεις ακόμα και κοιτάς το γκριζογάλανο χρώμα του ουρανού. Μην γυρίσεις να με κοιτάξεις που κάθομαι δίπλα σου, ζήσε για λίγο μόνος αυτή την ομορφιά. Ωραία δεν είναι; Μην ρωτάς πού πάμε, απλά οδήγα!
Αν βγάλεις το χέρι έξω από το παράθυρο θα νιώσεις την αύρα της θάλασσας να σε διαπερνά. Καλά κατάλαβες, είναι καλοκαίρι επιτέλους στην ψυχή.
Ο χειμώνας έφυγε, ακόμη κι αν φοράς παλτό. Χαμογέλασε ή καλύτερα γέλα δυνατά, φόβισε τους δαίμονες που παραμονεύουν, πήγαινε κόντρα στον κανόνα! Όχι – πες – εσύ θα ευτυχήσεις! Ακόμη κι αν η δυστυχία έγινε πλέον μόδα!
Πότε έγιναν όλα τόσο μίζερα, τόσο λίγα, τόσο στενά; Πάρε πάλι μια βαθειά ανάσα, θύμωσες και δεν σου κάνει καλό. Άκου τι λέει το τραγούδι στο ράδιο «It’s a new dawn, it’s a new day, it’s a new life…». Πράγματι, κάθε ξημέρωμα είναι μια νέα ευκαιρία, να διορθώσεις όσα διορθώνονται, να δεχτείς όσα δεν γίνεται να αλλάξουν και να δημιουργήσεις όσα σκέφτεσαι να γίνουν.
Σταμάτα εδώ, δίπλα στο κύμα. Κατέβα από το αμάξι, μείνε ξυπόλητος και βύθισε τα πόδια σου στην αμμουδιά. Νιώσε τη γη. Λένε πως ο άνθρωπος ηρεμεί μόνο όταν έρχεται συχνά σε επαφή με τη φύση κι είναι λογικό, όσο κι αν την πολεμούμε ή την εκμεταλλευόμαστε είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της.
Γίνε για λίγο, λοιπόν, πάλι μέρος του παζλ της ζωής, άκου τα κύματα πώς έρχονται και φεύγουν, άφησέ τα να πάρουν μαζί τους τις σκοτούρες σου σαν μικρά κοχύλια που στον βυθό παρασύρονται και χάνονται για πάντα από την στεριά. Σήκωσε το κεφάλι και αντίκρισε τον ανοιχτό ορίζοντα.
Κλείσε για λίγο τα μάτια και φαντάσου την πραγματικότητά σου όπως θα ήταν ιδανικά. Μην μπλέξεις σε αυτό το όραμα ο,τιδήποτε υλικό, απλά διάλεξε μέρος, ανθρώπους και περίσταση και – προς Θεού – άσε απ’ έξω τη στυγνή σου λογική, θα τα καταστρέψει όλα. Όμορφα δεν είναι εκεί;
Χαμογελάς;
Άνοιξε τα μάτια τώρα και κοίταξε γύρω σου. Ακόμη στέκεσαι μπροστά στο κινητό ή τον υπολογιστή σου, σωστά; Δεν πήγες ποτέ αυτή την βόλτα πρακτικά, την έκανες όμως με το νου, γιατί το μυαλό μπορεί να σε πάει όπου θελήσεις μέσα σε μια στιγμή! Κάθε φορά που νιώθεις πιεσμένος κι όλα μοιάζουν στάσιμα, κλείσε τα μάτια και τρέχα, θα σε βγάλει εκεί που θέλει η καρδιά σου ακόμη κι αν το σώμα σου μείνει εντελώς ακίνητο. Αυτή είναι η μαγεία του ονείρου!