Όσα δεν έζησες είναι όσα επέλεξες να μην θελήσεις

Γράφει η Zoe Diam.

Οι ευκαιρίες που άφησες, είναι οι στιγμές που δεν έζησες. Και όσα δεν έζησες, είναι όσα επέλεξες να μην θες να ζήσεις.

Και δεν είναι κακό να επιλέγεις. Να ξέρεις τον λόγο, για το πότε θες να μείνεις κάπου και να είσαι σίγουρος για εκείνους τους λόγους που πρέπει να φύγεις.

Βλέπεις μάτια μου, πάντα στην φυγή επικαλούμαστε και το παραμικρό λόγο, ψεγάδι.

Εκείνο το κάτι που δεν φάνηκε ικανό να μας κρατήσει. Η φυγή προϋποθέτει απλότητα, ξεκάθαρα πράγματα. Δεν πληγώνεις, δεν στεναχωρείς κανέναν. Είσαι εντάξει με τον εαυτό σου, ξεκάθαρος και ήρεμος.

Πολλές φορές κλείσαμε την πόρτα σε ανθρώπους που άξιζαν. Δεν είναι ότι εκείνοι άξιζαν λιγότερο ή εμείς περισσότερο.

Δεν θέλαμε.

Ναι.

Έτσι απλά.

Μερικές φορές ψάχνεις να το συζητήσεις, να το αναλύσεις όχι για να σώσεις κάτι. Περισσότερο να δεις που έφταιξες.

Είναι και κάποιοι που ζητούν το διαφορετικό από τον άλλον. Μα αναρωτήθηκαν ποτέ αν αυτοί είναι σε θέση να κάνουν κάτι διαφορετικό για να ξεχωρίσουν;

Έχουν την τάση να αναζητούν το «κάτι» μέσα από την μάζα. Αυτό που θα τους βγάλει από μια βαρετή καθημερινότητα.

Απαιτούν. Ζητούν. Δοκιμάζουν, μένουν για λίγο και έπειτα φεύγουν.

Οι άνθρωποι του «μείνε» δεν ψάχνουν λόγους, αρκούνται σε έναν μόνο. Και γι’ αυτό τον έναν θα μείνουν.

Δεν θα σου πουν θέλω να το προσπαθήσω. Αλλά θέλω να το ζήσω μαζί σου. Προσπαθείς όταν δεν θες τόσο. Όταν κάτι σου χάλασε, δεν πήγε όπως περίμενες.

Ξέρεις εκείνους τους ανθρώπους τους εντελώς διάφανους ;

Τους έχεις γνωρίσει, δεν μπορεί.