Όλοι είμαστε μοναδικοί, λίγοι είμαστε αληθινοί.

Γράφει η Ηρώ Αναστασίου 

Κραυγάζετε και φωνάζετε ότι είστε διαφορετικοί.
Και τι σημαίνει το “διαφορετικοί”;
Και το αντίθετο αυτού είναι το “όμοιοι;”
Μα κανένας δεν είναι όμοιος με τον άλλον.
Και το αντίθετο αυτού είναι το συνηθισμένοι;
Και τι στα κομμάτια έχουν οι συνηθισμένοι που δεν τους θέλετε καθόλου;
Άνθρωποι είναι κι αυτοί, όπως όλοι.
Τι σημαίνει διαφορετικός λοιπόν;
Αυτός που δεν υπακούει στους κανόνες;
Και τι έχουν οι κανόνες λοιπόν;
Βάση των κανόνων ζούμε ειρηνικά και ανθρώπινα.
Αλλιώς θα είμασταν ζούγκλα και θα έκανε ο καθένας μας ότι ήθελε χωρίς να τον ενδιαφέρει η ζωή του άλλου.
Άρα τι στα κομμάτια έχουν οι διαφορετικοί;
Δεν ανήκουν σε κοπάδια, δεν είναι πρόβατα;
Κι εγώ δεν είμαι πρόβατο αλλά είμαι συνηθισμένη, δεν θέλω να ανήκω στους διαφορετικούς.
Κουράστηκα να σας βλέπω να αυτοαποκαλείστε διαφορετικοί.
Που είστε, που είμαστε όλοι δηλαδή.
Όλοι είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί.
Όλοι όμως, ακόμη και τα ταπεινά χαμομηλάκια.
Κι αυτά διαφορετικά είναι.
Εγώ πάλι δεν είμαι διαφορετική, γιατί γουστάρω να είμαι συνηθισμένη και αυθεντική.
Αυθεντική κι αληθινή.
Όλοι λοιπόν είμαστε διαφορετικοί, αλλά και συνηθισμένοι.
Όλοι είμαστε μοναδικοί.
Λίγοι είμαστε αληθινοί.
Γι αυτό και δεν θέλω να είμαι διαφορετική παρά μια αυθεντική αληθινή προσωπικότητα με όλα τα συνηθισμένα της κλισέ.
Εσύ τι είπαμε είσαι;