Χαμένος στις ουσίες, ζεις μ’ ένα νεκρό μυαλό και μια νεκρή ψυχή..
Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου
Καθότανε σε ένα απόμερο παγκάκι μόνος και σακατεμένος, ένα σχισμένο μπουφάν και παντόφλες καλοκαιριού μέσα στο τσουχτερό κρύο! Είχε μια απαίσια μυρωδιά λες και ήταν ψόφια ύπαρξη και ένα πρόσωπο σαν κακού δαίμονα! Και όμως πίσω από όλα αυτά διέκρινες το νεαρό της ηλικίας, πίσω από όλα αυτό διέκρινες μια φωνούλα να φωνάζει σιγανά “θέλω να ζήσω”!
Γιατί άραγε τον πέταξε η ζωή λες και ήταν το μαύρο πρόβατο της; γιατί όλοι τον προσπερνάνε; μόνος ήρθε σε αυτή τη ζωή; πού είναι η μάνα; πού είναι ο πατέρας; αδέρφια; φίλοι;
Κόντεψα διστακτικά θέλοντας να τον ρωτήσω για βοήθεια και ζήτησε μερικά ψιλά.Τι να του κάνουν μερικά ψιλά…; σκέφτηκα και έφυγα απορημένη…
Η μάνα έκλαιγε με αβάστακτο πόνο… το τέλος του γιου της το γνώριζε εδώ και καιρό…
” Αυτή η καταραμένη μάστιγα των ναρκωτικών..δεν σου αφήνουν κουκούτσι μυαλό, ξυπνάς κοιμάσαι, με ένα σκοπό…για μια δόση! Ποιός καταραμένος έφτιαξε αυτούς τους δαίμονες και μας παίρνουν τα παιδιά μας; ποιός;”
Έλεγε με παράπονο και τύψεις!
Τότε γύρισε το μυαλό μου στο παιδί σε εκείνο το παγκάκι…πήγα ξανά στο ίδιο μέρος να τον συναντήσω και τον βρήκα!
– Την μάνα σου δεν την σκέφτεσαι; Δεν αγαπάς τους ανθρώπους σου; Τον εαυτό σου; Γιατί διαλέγεις να αυτοκτονείς μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, αργά και βασανιστικά..; Γιατί..;
Με κοίταξε με ειρωνεία και μου είπε να φύγω… τον σκούντηξα δυνατά..
-Θέλω μια απάντηση πες μου….τώρα δεν είσαι φτιαγμένος κάποιες στιγμές έχεις κάποιο ίχνος συνείδησης και λογικής!
– Και τότε είναι που μισώ τον εαυτό μου περισσότερο από κάθε φορά!
Αποκρίθηκε…
-Τότε σκέφτομαι τρόπους να ξεφύγω μα κανένας δεν φαντάζει δυνατός, τότε σκέφτομαι όλα τα κακά που έκανα για μια δόση και ξέρω πως θα τα ξανακάνω….Αυτή η αρρώστια είναι η χειρότερη αρρώστια του μυαλού και εμείς είμαστε άρρωστοι, άρρωστοι μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι το τέρμα!! Δεν νικάς ποτέ σε νικούν, σε κάνουν κτήμα τους, σε αφανίζουν και σε κάνουν ένα τέρας! Αυτά είναι ο αφέντης σου και τον υπηρετείς σαν ο πιο πιστός στρατιώτης! Και μια μέρα σε βρίσκουν απλά νεκρό!
Νεκρός στο μυαλό, νεκρός στο κορμί, νεκρός στη ψυχή!