Τόλμησες να παραδεχτείς ποτέ στον εαυτό σου την αλήθεια;

Γράφει η Μαρία Κυπραίου 

Ξέρεις δεν προσπάθησα να παίξω ποτέ με τη νοημοσύνη σου. Δεν πίστευα οτι είσαι ένας χαζός άνθρωπος. Ήμουν τόσο αληθινή απέναντι σου που στο τέλος εσύ πίστεψες οτι σε κοροϊδεύω.

Κι όμως δεν με ζύγισες καλά. Βλέπεις δεν ήμουν, ούτε είμαι απο εκείνα τα κοριτσάκια που θα κοιτάξουν το πορτοφόλι σου, το ακριβό σου το αμάξι , τη δουλειά σου.

Εγώ σε επέλεξα γιατί είδα στα μάτια σου μια σπίθα , κάτι να καίει, και μου αρέσουν οι άνθρωποι που βάζουν φωτιά στο πέρασμα τους. Δεν θα σε επέλεγα αν είχες ενα ψεύτικο και φθηνό περιτύλιγμα αλλά μέσα ήσουν κούφιος.

Επέλεξα να ερωτευτώ το μυαλό σου, για τις ιδέες σου, το χιούμορ και τις έξυπνες ατάκες σου. Και εσύ τι έκανες; Τρόμαξες.

Τρόμαξες γιατί έχεις συνηθίσει να ζεις με γυναίκες που κρέμονται απο το πορτοφόλι σου, που δεν είναι μια στάλα ανεξάρτητες και θέλουν πλούτη και γοητεία. Δεν ήμουν απο αυτές και πάνω σε ενα αστείο κάποια μερα στο είπα. Εσύ γέλασες.

Επέλεξα να σου δείξω απο την αρχή ποια είμαι , πως ζω και τι μου αρέσει, και εσύ γέλαγες. Δεν είχες συναντήσει άλλη σαν εμένα είπες. Δεν μπορείς να με βγάλεις απο το μυαλό σου είπες. Δεν θα αντέχες αν ήμουν ίδια με εσένα είπες.

Εγώ όλα όσα είπες τα μέτρησα και τα ερωτεύτηκα. Ένα προς ένα. Όπως ερωτεύτηκα το χαμόγελο σου από την πρώτη στιγμή. Γιατί στα δικά μου μάτια ήσουν ο διαφορετικός με το χιούμορ.

Και όσα είπες πήγαν ακριβώς εκεί που έπρεπε, στη χωματερή, γιατί δεν πίστεψες ούτε ενα λεπτό σε αυτό που χτίζαμε. Δεν παλέψες γιατί είχες μάθει να τα έχεις ολα έτοιμα. Δεν άντεξες γιατί ειχες μάθει αλλιώς.

Εγώ ήμουν και θα είμαι η ίδια, η διαφορετική όπως είπες. Η διαφορετική που δεν εκτιμήσες, έδιωξες και είπες ψεύτρα. Πως τα φέρνει η ζωή καμία φορά ε;

Άραγε παραδέχτηκες έστω στον εαυτό σου ποτέ την αλήθεια;