Τρία νοίκια χρωστούμενα στον έρωτα .

Γράφει η Κλεψύδρα.

Η σκέψη.

Σκέτη εγκατάλειψη και η αγάπη,
ανθισμένος κύκνος που μαραίνεται
Ψυχωσεις που βουλιάζουν
ήπιες βροχες
Πλήξη και θόρυβος
Κάτι αληθινό κάτι μικρό
ίσα να χωρά στο χέρι
Мη το δούν

Κανόνας,
σου ζήτησαν. Σάστισες
Κρατήθηκες δεν είπες το ονομά της
Πώς να χωρέσει τόση ελπίδα ,σε μια χούφτα σκεύτηκες.

Το ψέμα.

Ρωτάς εμένα για τον έρωτα ;
Εγώ φίλησα στο στόμα τη λογική
Της είπα
πόσο όμορφη είναι και τη κάθησα δίπλα μου
Εκ αριστερών στη καρδία κατάλαβες;
Τι να σου πώ εγώ για δαύτον
και που ανταμωθήκαμε,
σα ξένος είναι

Δεν το θέλω στο σπίτι
Ξέρεις
θα σου δώσω το τηλεφωνο ενος
αγαπημένου
Εκείνος ξέρει
Βλέπεις, τι όμορφα που μας κατέστρεψε ;
Τι ωραιά που υποφέρει .

Η αλήθεια.

Κακοί απ’ τη φύση μας
μια φίμωση, παίζουμε παιχνίδια
Μεγαλώσαμε
Σε μισώ , σα αγαπώ
Όλα μαζί και τίποτα,
χωρίς επνευση

Περιμένουμε
Περιμένω
Να σε δέσω
στη καρδιά
εκεί που ανήκεις
και αν φύγεις.

LoveLetters