Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Δεν φεύγει κανείς σε μια στιγμή. Το «χώρια» δεν πέφτει σαν κεραυνός. Έρχεται σαν ψίθυρος που δεν άκουσες όταν έπρεπε. Σαν κάτι μικρό, ασήμαντο, που μάζευες κάθε μέρα και το άφηνες να γλιστράει απ’ τα χέρια σου. Ένα βλέμμα που δεν έδωσες. Ένα χάδι που ξεχάστηκε. Ένα «καλά είμαι» που πίστεψες γιατί σε βόλευε. Μια «καλημέρα» που ξέχασες να πεις πριν αρχίσεις να ξεφορτώνεις τα βαρίδια σου..
Τα μεγάλα δεν σε τελειώνουν. Τα μικρά είναι που σε φθείρουν. Το «δεν πειράζει» που έγινε μόνιμο. Το «θα το πούμε αύριο» που δεν το είπατε ποτέ. Οι σιωπές που έμειναν χωρίς εξήγηση. Και μετά ψάχνεις να βρεις ποια στιγμή χάθηκε το «μαζί». Δεν ήταν στιγμή. Ήταν ρωγμές. Και τις αγνόησες.
Και ξέρεις τι; Το «μαζί» στα μικρά φαίνεται. Στο μήνυμα που στέλνεις «γύρνα, σε περιμένω» όταν έχετε τσακωθεί. Στο «συγγνώμη» που λέγεται με βλέμμα χαμηλωμένο αλλά ψυχή ανοιχτή. Στο φλιτζάνι καφέ που αφήνεις δίπλα το πρωί, γιατί ξέρεις πόσο το αγαπάει. Είναι οι λεπτομέρειες που οι άλλοι δεν βλέπουν και εσύ επιλέγεις να κάνεις.
Τα μικρά κρατάνε τις σχέσεις όρθιες. Τα μικρά διαλύουν τα «για πάντα».
Στα μικροπράγματα είναι που θα νικήσεις τον εγωισμό σου και θα πεις «είμαι εδώ» όταν ο άλλος σε χρειάζεται πιο πολύ απ’ όσο τολμάει να πει. Στα μικροπράγματα θα κρατήσεις το χέρι του όταν όλα γύρω του καταρρέουν, γιατί «μαζί» δεν σημαίνει εύκολο. Σημαίνει προσπάθεια.
Μην ψάχνεις για τα μεγάλα. Μην περιμένεις τις εντυπωσιακές στιγμές που θα σου κλέψουν την ανάσα. Το «μαζί» δεν έχει τυμπανοκρουσίες. Έχει φλόγες που τρεμοπαίζουν και επιλέγεις να μην τις αφήσεις να σβήσουν. Δεν είναι πυροτεχνήματα οι σχέσεις. Είναι φωτιές που θέλουν προσπάθεια για να μείνουν ζωντανές.
Γι’ αυτό, πρόσεχε τα μικρά. Εκεί θα κριθεί το «μαζί» σου. Γιατί αν τα αφήσεις, μια μέρα θα κοιτάς τον άλλον σαν ξένο και θα αναρωτιέσαι πότε χάθηκε. Και θα είναι αργά. Γιατί το «χώρια» θα έχει ήδη κερδίσει.
ΥΓ. Και τώρα ξαναδιάβασέ το, και προσάρμοσέ το σε ΚΑΘΕ σου σχέση… κυρίως σε εκείνες τις φιλικές που τις θεωρείς δεδομένες!
