Γράφει η Φλώρα Σπανού.
Έχω κάνει λάθη. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα. Κάποια τα κατάλαβα, κάποια άλλα πάλι όχι. Για κάποια από αυτά έχω μετανιώσει. Για κάποια άλλα πάλι όχι. Έχω πληγώσει ανθρώπους, έχω πληγωθεί όμως και από τους ανθρώπους. Κι όμως συνεχίζω ακόμη να κάνω λάθη, να πληγώνω και να πληγώνομαι.
Δεν είμαι αλάνθαστος άνθρωπος. Κανείς δεν είναι.
Όλοι μας κάνουμε λάθη. Γιατί είμαστε επιρρεπής στα λάθη. Κάποια μπορεί να γίνονται εσκεμμένα. Κάποια μπορεί να γίνονται άθελά μας. Όμως γίνονται. Και πληγώνουν ανθρώπους και πληγώνουν εμάς.
Μια λάθος πράξη, μια λάθος κουβέντα, ένα λάθος φέρσιμο και ο άλλος θα σου κρατάει κακία ίσως και για μια ζωή. Και να καταλάβεις και να ζητήσεις συγνώμη ακόμη κι αν εξ’ ολοκλήρου δεν φταις εσύ, εκείνο το άτομο μπορεί να μην σε συγχωρέσει ποτέ. Γιατί είπαμε πάνω από όλα σε αυτό τον κόσμο είναι το συμφέρον και ο εγωισμός.
Βέβαια μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο. Εσύ, ο ίδιος να μην καταλάβεις και να μην συγχωρέσεις ποτέ.
Όμως , πείτε μου ποιός από εσάς δεν έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσάρεστη θέση;
Το θέμα είναι όταν γίνεται το λάθος και ο υπαίτιος είσαι εσύ να το καταλαβαίνεις γρήγορα και να το διορθώνεις. Γιατί αλλιώς τα λάθη γίνονται αγκάθια που σου τρυπάνε την ψυχή. Και μετά είναι δύσκολο τα βγάλεις. Μένουν εκεί πάνω στην καρδιά και αφήνουν το σημάδι τους για πάντα. Γίνονται οι ερινύες που έρχονται τα βράδια και σου χτυπούν την πόρτα για να σε παιδέψουν για ακόμη μία φορά. Για εκείνο το λάθος που έκανες. Για εκείνο το λάθος που δεν συγχώρεσες.
Θέλησες ποτέ να μπεις στη θέση του άλλου; Ίσως και να μην τον κατάλαβες ποτέ. Ίσως να μην τον ένοιωσες ποτέ. Ίσως να μην μάθεις ποτέ την πραγματική αιτία που έγιναν όλα αυτά. Όμως, πλέον δεν υπάρχει γυρισμός. Ότι έγινε δεν ξεγράφεται. Το θέμα είναι τι θα αποκομίσουμε από όλο αυτό;
Το σημαντικό είναι να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε από αυτά.
Και το πιο σημαντικό είναι να δίνουμε αγάπη κι ας μην παίρνουμε.
Να δίνουμε συγχώρεση κι ας μην μας τη δίνουν οι άλλοι.
Να ακούμε κι ας μην μιλάμε.
Να βλέπουμε κι ας μην μας βλέπουν.
Να κατανοούμε κι ας μην μας κατανοούν.
Βέβαια θα μου πεις. Γιατί να το κάνω αυτό; Τι θα μου προσφέρει εμένα; Η ουσία είναι να είμαστε εμείς εντάξει απέναντι στον εαυτό μας. Να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και να μην αντικρίζουμε κάποιον ξένο. Να έχουμε την συνείδηση μας καθαρή. Αυτό είναι πολύ σημαντικό!
Το ότι θα κάνουμε λάθη αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Είναι κάτι που και να θέλουμε δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεν είμαστε τέλειοι. Δεν είμαστε αψεγάδιαστοι. Όμως, μπορούμε να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι και μέσα από την πορεία των λαθών μας να διδαχτούμε και στη συνέχεια να πράττουμε σωστά.
Γιατί μέσα από τα λάθη θα ανακαλύψουμε τον εαυτό μας.
Κάποια λάθη θα μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι και κάποια θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τους άλλους.
“The weirdest with errors is that travel hand in hand with the truth. You learn your real self through them, or you disclosed the others …”Georgia Kakalopoulou
LoveLetters
