Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Θα σου πω εγώ φίλη μου για εκείνες τις ημέρες και τις νύχτες μακριά του.
Τίποτα δεν είναι ίδιο από όταν έφυγε.
Τα μπλε του μάτια, το χαμόγελό του, ο τρόπος που με άγγιζε…
Όλα μουντά γύρω μου, αδιάφορα, μα πώς να μην είναι;
Ένας αληθινός άντρας έφυγε από κοντά μου. Ένας άντρας που ποτέ του δεν με αγάπησε όπως η αγάπη τον ήθελε. Ποτέ του δεν με ζήτησε.
Χαμένος χρόνος λέω συνέχεια στον εαυτό μου μπας και αυτή την δικαιολογία την πιστέψω.
Τί να λέμε τώρα, πονάει και θα συνεχίσει.
Βλέπεις, ήταν ένα από τα όνειρά μου φίλη μου.
Μάζεψε όλα σου τα κομμάτια, μου λες, και βγες ξανά στην ζωή.
Ποια ζωή, φίλη μου; Για ποια ζωή μου μιλάς όταν εκείνος είναι μακριά μου;
Ποια αγκαλιά και ποιο χαμόγελο θα μου δώσει πνοή ξανά;
Σου το λέω φίλη μου. Όλα άνευρα γύρω μου.
Τίποτα δεν είναι το ίδιο από όταν έφυγε.
Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.