Στα λιμάνια και στ’ αεροδρόμια, παίρνονται οι μεγαλύτερες αποφάσεις και γίνονται οι σκληρότερες σκέψεις.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Εκεί, ανάμεσα στις αφίξεις και τις αναχωρήσεις, παίζεται το πιο δυνατό παιχνίδι της ζωής. Οι αποχαιρετισμοί δεν είναι ποτέ απλοί και οι επιστροφές ποτέ δεν είναι αθώες. Είναι εκεί που κοιτάς έναν άνθρωπο στα μάτια και νιώθεις το βάρος όλων όσων δεν ειπώθηκαν. Είναι εκεί που η απόσταση γίνεται πραγματική, όχι μόνο στα χιλιόμετρα αλλά στις σιωπές.

Τα λιμάνια και τα αεροδρόμια είναι η ζωή μας σε συμπύκνωση.
Είναι το σημείο που αναμετριέσαι με τον εαυτό σου. Κρατάς την καρδιά σου σφιχτά, γιατί ξέρεις ότι, αν την αφήσεις, μπορεί να σπάσει. Εδώ λέγονται οι πιο δύσκολες αλήθειες, ή ίσως δεν λέγονται καθόλου. Εδώ οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις που θα τους στοιχειώνουν για πάντα.

Σκέψου το λίγο. Έχεις σταθεί ποτέ σε ένα αεροδρόμιο ή σε ένα λιμάνι χωρίς να νιώθεις κάτι να τρέμει μέσα σου; Όχι. Γιατί είναι εκεί που τα “αντίο” έχουν βάρος και τα “καλώς ήρθες” έχουν δάκρυα. Είναι εκεί που βλέπεις τον άνθρωπο που φεύγει και αναρωτιέσαι αν θα τον ξαναδείς, ή τον άνθρωπο που γυρίζει και αναρωτιέσαι αν έχει αλλάξει.

Είναι η απόσταση που δεν μετριέται.
Όχι αυτή των χιλιομέτρων, αλλά αυτή της καρδιάς. Είναι οι στιγμές που σκέφτεσαι αν έκανες αρκετά, αν είπες όσα έπρεπε, αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι. Και το αεροπλάνο φεύγει, το καράβι σαλπάρει, κι εσύ μένεις εκεί να κρατάς τις σκέψεις σου, να μετράς τα λάθη σου, να κάνεις υπολογισμούς που δεν βγάζουν νόημα.

Στα λιμάνια και στ’ αεροδρόμια αφήνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου.
Ίσως να μην το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή. Αλλά μετά, όταν κοιτάς πίσω, συνειδητοποιείς ότι κάποια από τις αποφάσεις που πήρες εκεί σε άλλαξε για πάντα. Και κάποιες από τις σκέψεις που έκανες, ακόμα σου ψιθυρίζουν τα «γιατί» σου.

Δεν είναι απλά τόποι αναχώρησης και επιστροφής. Είναι οι τόποι που η καρδιά σου μεγαλώνει και μικραίνει ταυτόχρονα. Είναι οι τόποι που ο χρόνος μοιάζει να παγώνει, μόνο για να σε αφήσει να δεις πιο καθαρά ποιος είσαι.

Στα λιμάνια και στ’ αεροδρόμια, δεν παίρνεις απλώς αποστάσεις. Παίρνεις αποφάσεις. Και μερικές φορές, αυτές οι αποφάσεις είναι ο πιο μεγάλος προορισμός σου.