Γράφει η Πράξια Αρέστη
Τελειώνει η αγάπη; Αυτό το ίερο συναίσθημα που καθορίζει τις πράξεις και τις λέξεις μας; Που καθορίζει τη ζωή μας, κάποιους σε μεγάλο βαθμό και κάποιους σε μικρό; Θα έλεγε κανείς ότι δε θα έπρεπε να τελειώνει ποτέ. Μήπως, όμως, και τα συναισθήματα θέλουν συντήρηση για να διαρκέσουν όπως ακριβώς τα αντικείμενα και όλα τα ζωντανά πλάσματα; Μήπως χρειάζονται το κατάλληλο κλίμα και την κατάλληλη φροντίδα για να μεγαλώνουν και να μη μαραίνονται;
“Η αγάπη δεν είναι ανεξάντλητη”, είπε ο Μενέλαος Λουντέμης και τελικά πόσο δίκαιο είχε καταρρίπτοντας όλους τους ρομαντικούς μύθους που θέλουν την αγάπη να αντέχει κάθε εμπόδιο και βάσανο και πυροβολισμό. Η αγάπη δεν εξαντλείται ναι, όμως όταν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κι ακόμα κι έτσι δεν ποτέ σίγουρο.
Όταν αγαπιέσαι η αγάπη διαρκεί περισσότερο. Όταν αγαπιέσαι με τρόπο που σε γεμίζει και δε σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος. Όταν αγαπάς χωρίς ανταπόκριση, πόσο ν’ αντέξεις ν’ αγαπάς; Κάποια μέρα θα βάλεις το χέρι στην καρδιά σου και θα καταλάβεις ότι έχει σπάσει. Ότι η αγάπη σου σε κάνει θλιμμένο, ότι η εμμονή σου να μη δέχεσαι ότι η αγάπη σου τελείωσε σε καταστρέφει εσωτερικά και σωματικά.
Είναι δύσκολο, κάποιες φορές, να αποδεχτούμε ότι η αγάπη μας για κάποιον τελείωσε. Είναι ίσως μια ήττα που δε θέλουμε να παραδέχτουμε. Ίσως να είναι και κάτι που δεν το σχεδιάσαμε και να ήλθε από μόνο του, ίσως και πάλι να φταίει αυτός που αγαπήσαμε, που είχε την αγάπη μας δεδομένη, που δεν την φρόντισε, που την πλήγωνε, πιστεύοντας ότι δε θα τελειώσει ποτέ.
Δεν είναι ποτέ αργά να παραδεχτούμε ότι αγαπήσαμε τον λάθος άνθρωπο κι ότι η αγάπη μας γι’ αυτόν έχει τελειώσει. Αργά θα είναι αν συνεχίσουμε να πιέζουμε τον εαυτό μας να νιώσει ευτυχία ή να δέχεται πράγματα που ο οργανισμός μας δεν αντέχει, απλά και μόνο για να μην χάσουμε την “χαλασμένη” πια αγάπη μας.
Το να μην αγάπας δε σημαίνει ότι μισείς. Η αγάπη δεν έχει αντίθετα. Απέναντί της μπορεί να σταθούν πολλές λέξεις. Αν δεν αγαπάς κάποιον ίσως να σημαίνει ότι πια αδιαφορείς, ίσως και να σε έκανε να τον μισήσεις, όμως, μένοντας μαζί του θα συνεχίσεις να τον μισείς ακόμη πιο πολύ. Και το μίσος δεν είναι ποτέ η απάντηση. Τρώει πρώτα εμάς και θολώνει την κρίση μας. Δε μας αφήνει να ανοίξουμε ένα νέο δρόμο στη ζωή μας που θα μας οδηγήσει σε μια άλλη αγάπη. Μας αφήνει προσκολλημένους σε ένα άβολο παρόν που μας έτρωε τα σωθικά χτες και θα μας τα τρώει και αύριο.
Να συγχωρείς σημαίνει ν’ αγαπάς, να συγχωρείς, όμως, συνέχεια τα ίδια λάθη και να προσπερνάς αυτά που σε πληγώνουν δε σημαίνει ότι αγαπάς. Η αγάπη σου πιθανόν ναπέθανε πάνω σε ένα ακόμη χτύπημα που σου έδωσαν, όμως, θέλοντας να πιστεύεις ότι είναι ακόμη ζωντανή κι από πείσμα μη δεχτείς ότι χαράμισες τα χρόνια και το είναι σου με τον λάθος άνθρωπο, δεν το κατάλαβες.
Αν τους αφήνεις να σε πληγώνουν συνεχώς, δίνοντας νέες ευκαιρίες σημαίνει ότι κάπου έχασες τον εαυτό σου. Κάπου είσαι συγχυσμένη και αδύναμη. Γιατί αν αφήνεις να σε πληγώνουν ξανά και ξανά σημαίνει ότι έχασες τη μεγαλύτερη αγάπη που θα έπρεπε να έχεις, για τον εαυτό σου.
Η αγάπη για τον εαυτό μας είναι η πιο δύσκολη να βρεθεί. Κι όταν την βρούμε δεν πρέπει να την χάνουμε για κανέναν. Κι αν δεν την έχουμε μέσα μας, δε θα την βρούμε σε κανέναν.
“Να ψάχνεις αγάπες που θυμίζουν Καζαμπλάνκα κι όχι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Να ψάχνεις αγάπες που φέρνουν την άνοιξη κι όχι καθημερινή χειμωνιά με λίγο ήλιο. Να ψάχνεις αγάπες όχι με σκοπό αυτές να διαρκέσουν για πάντα, αλλά για να ζεις την κάθε στιγμή χαρούμενη για όσο διαρκεί. Κι όταν φθείρεται να φεύγεις για νέες αγάπες. Οτιδήποτε χαλάει και δεν ξαναφτιάχνεται δεν είναι κακό να πετιέται.
Ζήσε χωρίς τύψεις και χωρίς ενοχές όταν φεύγεις από ανθρώπους που σε πληγώνουν και δεν ξέρουν να σε αγαπήσουν ή σε κάνουν να μην αισθάνεσαι μόνη. Να θυμώνεις στον εαυτό σου μόνο όταν αδυνατεί να φύγει από καταστάσεις τελειωμένες. Από κει που η ψυχή σου έσβησε. Να τον μαλώνεις όταν κάθεται και κλαίει σαν μωρό μπροστά σ’ ένα αδιέξοδο που είναι περισσότερο στο μυαλό του παρά στην πραγματικότητα. Η αγάπη είναι το ζητούμενο, όχι το “για πάντα”. Μία καθημερινότητα γεμάτη έρωτα, αγαπημένες μυρωδιές, οργασμούς, αγκαλιές, γέλια, κουβέντες, μία καθημερινότητα γεμάτη αγάπη. Μη συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο.
