Γράφει η Έφη Νερούτσου.
Ότι υπάρχει ρίσκο στον έρωτα, υπάρχει. Αυτό είναι δεδομένο. Το θέμα είναι κατά πόσο αξίζει ο κάθε άνθρωπος για να κάνεις αυτή την τρέλα που έχεις μέσα στο μυαλό σου.
Όταν όλα είναι ξεκάθαρα μπορείς να κάνεις ένα πλάνο, όταν όμως δεν είναι; Τι κάνεις;
Ψυχραιμία κορίτσια. Όταν κάτι δεν είναι ξεκάθαρο προσπαθείς όσο μπορείς με τον τρόπο σου να το εξιχνιάσεις. Καλά, δεν σας τα παρουσιάζω όλα ροζ και εύκολα γιατί απλά δεν είναι. Προσπαθώ και εγώ να βγάλω μια άκρη μαζί με εσάς.
Ο έρωτας από μόνος του είναι μία τρέλα. Εγώ έχω κάνει πολλές. Από το να παρακολουθώ το αγόρι μου επί 3μιση ώρες και να είμαι ξαπλωμένη πάνω σε μια τσουλίθρα (τι να κάνω; Αφού το σπίτι του ήταν απέναντι από ένα πάρκο), μέχρι και το να ταξιδέψω ως και πέντε ώρες για να τον δω. Είναι ωραίες αυτές οι τρέλες. Τώρα που έχει περάσει καιρός τα σκέφτομαι και λέω ”Χριστέ μου τι έχω κάνει;”
Δεν λογάριασα ποτέ και τίποτα όταν ήμουν ερωτευμένη και όσα χρόνια και να περάσουν νομίζω πως αυτό θα κάνω. Όταν ερωτεύομαι εγώ, μου μιλάνε και δεν ακούω τίποτα άλλο εκτός από τις κολλητές μου που λένε: ”Ρε ‘Εφη σου μιλάω γαμώτο”. Σήμερα είμαι εδώ αλλά αύριο μπορεί να με πάρεις και να είμαι στην άλλη άκρη της Ελλάδας επειδή απλά θέλω να δω κάποιον, επειδή απλά τσακωθήκαμε και δεν μου σηκώνει το τηλέφωνο ή επειδή απλά νομίζω πως κάτι περίεργο παίζει.
Όλα αυτά τα ταξίδια-τρέλες δεν μου βγήκαν πάντα σε καλό και ούτε φυσικά μπορεί να σου εγγυηθεί κάποιος ότι όλα θα πάνε καλά. Θυμάμαι τον εαυτό μου να γυρνάει πίσω χαρούμενη και να λέει στον καθρέφτη: ”Μπράβο ρε Έφη που είσαι τρελή και το έκανες” αλλά θυμάμαι και άλλους γυρισμούς που έλεγαν: ”Πότε θα σταματήσεις να είσαι επιπόλαιη;”.
Ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις νομίζω πως είμαι κερδισμένη. Αν όλα πάνε καλά χαμογελάω σαν χαζή και είμαι χαρούμενη, από την άλλη αν δεν πάνε καλά τα πράγματα θα πάρω τηλέφωνο σκασμένη την κοντή, θα της τα πω και θα μου πει ”Ωχ μωρέ Έφη, αφού στα έλεγα εγώ… Εντάξει δεν πειράζει”. Και σε αυτή την περίπτωση θα έχω κερδίσει χρόνο γιατί πλέον θα έχω ανακαλύψει μια ώρα αρχύτερα πως ο άνθρωπος που θέλω, δεν αξίζει.
Καλά, δεν λέω να γίνεται σαν εμένα, είπαμε. Στον έρωτα ναι, όλα επιτρέπονται αλλά με ένα μέτρο και ένα όριο. Να κάνετε πάντα αυτό που νιώθετε. Κάποιος, κάποτε μου είχε πει ”Να κάνεις πάντα ότι χρειάζεται έτσι ώστε όταν πας να κοιμηθείς να σε παίρνει αμέσως ο ύπνος χωρίς να έχεις κάτι να σκεφτείς”. Νομίζω όσο μπορώ το έχω κάνει πράξη αυτό.
Αυτά που έχω κάνει δεν τα μετανιώνω, αλλά όσο μεγαλώνω σκέφτομαι όλο και πιο πολύ. Φυσικά δεν είναι όλες οι καταστάσεις και οι άνθρωποι ίδιοι και για αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεις τα πράγματα ανάλογα με την περίσταση.
”Έλα να με βρείς”. Αυτή θα ήταν η καλύτερη έκφραση και αυτό που θες να ακούσεις αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα στο πει. Οι άντρες πλέον δεν λένε όλα όσα θέλουν και το κυριότερο; Έχουν σταματήσει να σε διεκδικούν. Εγώ είμαι η πιο ακατάλληλη να δώσω συμβουλές σε εσάς, ωστόσο αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως δεν έχω πάει σε κανέναν και ποτέ χωρίς να με έχει διεκδικήσει και χωρίς να ξέρω πως με θέλει.
Όποιος δεν έχει τα κότσια να σας πει ”Θέλω να σε δω/ Έλα εδώ/ Θα έρθω εγώ”, να πάει στο καλό, δεν τον χρειάζεστε. Αν πάλι ακούσετε από το στόμα του μία από αυτές τις εκφράσεις τότε ναι, ετοιμάστε δυο-τρία ρούχα και παρατήστε τα όλα.
Να θυμάστε κάτι: Ο έρωτας μας ομορφαίνει όλες.
LoveLetters
