Πριν διδάξεις τελειότητα, κοίτα στον καθρέφτη την αλήθεια σου.
Δεν είστε πολλοί εσείς που με υποτιμάτε. Αντιθέτως, είστε λίγοι. Λίγοι, όμως πολύ κοντινοί, πολύ αγαπημένοι μου.
Τόσο αγαπημένοι, που δεν μπορώ να δεχτώ ότι είμαι τόσο δεδομένη για σας.
Τόσο αναίτια λίγη.
Το μεγαλύτερο μέρος της σχέσης μου μαζί σας αποτελείται από τις έννοιες της σοβαρότητας, της συνέπειας, της πειθαρχίας.
Η τελειομανία που με διακατέχει σ’ εσάς οφείλεται.
Με μάθατε, απαιτώντας, να δίνω.
Μου επιβάλατε να αντέχω, να υπομένω, να περιμένω.
Να σωπαίνω και να καθησυχάζω μόνη τον εαυτό μου, για πράγματα που εσείς προκαλέσατε.
Η ψυχραιμία, η διαλλακτικότητα, η ενήλικη ισορροπία, ισχύουν μόνο για μένα.
Με μάθατε, απαιτώντας, να δίνω.
Μου επιβάλατε να αντέχω, να υπομένω, να περιμένω.
Να σωπαίνω και να καθησυχάζω μόνη τον εαυτό μου, για πράγματα που εσείς προκαλέσατε.
Η ψυχραιμία, η διαλλακτικότητα, η ενήλικη ισορροπία, ισχύουν μόνο για μένα.
Η αφεντιά σας, αδιαπραγμάτευτα ορθή και ατσάλινη, δεν έχει ανάγκη από συμβουλές.
Το αλάθητο του πάπα ένα πράγμα ρε αδερφέ..
Στην προσπάθειά σας να διατηρήσετε το θρόνο σας αλώβητο από τις αμφιβολίες ή τις αντιρρήσεις, που μετά από ενάμιση χρόνο ψυχοθεραπείας, άρχισα δειλά να προβάλω, τσακίζετε ξανά και ξανά την αυτοπεποίθησή μου.
Ένα πλάσμα ανικανοποίητο, μια ψυχή φουσκωμένη, σαν το κύμα που ετοιμάζεται να σκάσει στα βράχια, αυτό φτιάξατε.
Ένα πλάσμα ανικανοποίητο, μια ψυχή φουσκωμένη, σαν το κύμα που ετοιμάζεται να σκάσει στα βράχια, αυτό φτιάξατε.
Αν είμαι άβουλη;
Κατηγορηματικά όχι, πληγωμένη και απρόθυμη είμαι, δεν αντέχω να σας αντικρούω άλλο μάταια.
Στην τελική, αποφάσισα πριν από κάτι λεπτά, που ξεκίνησα να γράφω, ότι σας γράφω πλέον κι εσάς κανονικά.
Κατηγορηματικά όχι, πληγωμένη και απρόθυμη είμαι, δεν αντέχω να σας αντικρούω άλλο μάταια.
Στην τελική, αποφάσισα πριν από κάτι λεπτά, που ξεκίνησα να γράφω, ότι σας γράφω πλέον κι εσάς κανονικά.
Δε θα πω βρείτε άλλο θύμα για να του επιβληθείτε, γιατί δεν το εύχομαι αυτό που πέρασα να το περάσει κανείς. Ούτε κι ο εχθρός μου.
Ούτε καν κι εσείς.