Ο πληγωμένος, δεν κοιμάται ποτέ με κλειστά τα μάτια..

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικος

Φωτογραφικά καρέ περνούν μέσα στις σκέψεις μου.
Πρόσωπα και στιγμές, κάποια περνούν αργά, άλλα στιγμιαία πριν εμφανιστούν εξαφανίζονται.
Στολές που ντύνουν μόνο τον σκοπό που ψάχνουν να ξεπληρώσουν.
Ντυθήκατε φίλοι, ντυθήκατε έρωτας, ντυθήκατε συγγενείς, ντυθήκατε αγάπη για να με ξεγελάσετε.
Τόσος κόπος άδικος.
Ξεχάσατε πηγαίνοντας για ύπνο να κρύψετε τις φορεσιές σας.
Εκείνα τα φουστάνια με τα φανταχτερά χρώματα, τα κουστούμια που έλαμπαν από υπεροψία και ψευτιά μα ο καλύτερος κόμπος στο λαιμός σας, η θηλιά που περάσατε μόνοι σας.
Μα ο πληγωμένος δεν κοιμάται ποτέ με κλειστά μάτια!
Πάντα μέσα στο δήθεν θα ανασαίνει κι ο αληθινός εχθρός, εκείνος που θέλει να έχει έναν άξιο αντίπαλο απέναντι του.
Αυτόν μην το συνερίζεσαι δεν θα σε βλάψει ποτέ, κι αν θελήσει να το κάνει θα το ξέρεις και θα σε κοιτά στα μάτια.
Έτσι κερδίζεις την εμπιστοσύνη του εχθρού με τιμιότητα, όλα τα άλλα άφησέ τα να περάσουν γιατί κανένα πουλί δεν πέταξε δίχως φτερά.
Και πίσω μου ο καλύτερος εχθρός.
Περιμένει να ανακτήσω τις δυνάμεις μου για να αναμετρηθούμε.
Ποιος εχθρός θα αναρωτιέστε;
Μα φυσικά Εγώ…