Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Κάποτε στα παράλια της φαντασίας μία ευρηματική σκέψη δημιούργησε τον Δούρειο ίππο το γνωστό τέχνασμα του Οδυσσέα.
Σήμερα πολλοί χρησιμοποιούν αυτό το τέχνασμα για να κρύψουν τον κίβδηλο εαυτό τους κάτω απ’ το όμορφο παρουσιαστικό που πλασάρουν, και εν μία νυκτί βγαίνει από μέσα τους η τοξικότητα τους, ανοίγοντας τις πύλες του ανεξήγητου.
Κάποτε θυμάμαι δημιούργησα και εγώ έναν παρόμοιο στην αρχή της γνωριμίας μας, για να σε κερδίσω μωρό μου.
Μόνο που δεν ήταν κατασκευασμένος από ξύλο ούτε ο σκοπός του έκρυβε δόλο λεηλάτησης και εξαπάτησης, αλλά για να κατακτήσω όσα η αγάπη ονειρεύεται, εσένα.
Έφτιαξα έναν τεράστιο ίππο απο λουλούδια σύμβολο της ευμορφίας της ψυχής σου.
Μέσα τοποθέτησα κάθε μοναδικό συναίσθημα που νιώθω για σένα, κάθε μεμονωμένη αρωματική στιγμή μαζί σου με κύρια νότα το αρώμα του κορμιού σου.
Κάθε ανεκπλήρωτο όνειρο που μέσα από τις πύλες των ματιών σου μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Όταν τελείωσα τον έσπρωξα έξω απ’ την καρδιά σου με την ελπίδα να κατακτήσω μία μαγική ζωή μαζί σου.
Οι πύλες άνοιξαν…
