Γράφει η Λέλα Σακήλια
Δεν είναι απλές παρουσίες. Δεν περνούν απαρατήρητες. Κουβαλούν μέσα τους καταιγίδες και ηρεμίες, θύελλες και καταλαγιάσματα. Δεν τις ξεχνάς, γιατί δεν είναι φτιαγμένες για να ξεχνιούνται. Είναι εκείνες που, ακόμα κι όταν φύγουν, αφήνουν πίσω τους σημάδια ανεξίτηλα, σαν αποτύπωμα σε βρεγμένη άμμο που δεν σβήνεται με το πρώτο κύμα.
Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο συναρπαστικές; Δεν είναι το πρόσωπό τους ούτε τα λόγια τους. Είναι το βάθος που κρύβεται πίσω από το βλέμμα τους. Είναι το πάθος με το οποίο αγαπούν και το θάρρος με το οποίο φεύγουν. Είναι οι αλήθειες που ξεστομίζουν χωρίς φόβο και οι σιωπές τους που γεμίζουν τον αέρα με αναπάντητα ερωτήματα.
Αυτές οι γυναίκες δεν έρχονται να σε γεμίσουν με ψεύτικες υποσχέσεις. Δεν θα σου πουν πως όλα θα είναι εύκολα. Μα ξέρεις πως, όσο είναι εκεί, ζεις. Νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά, τα χρώματα να γίνονται πιο έντονα, τα όνειρα να παίζουν σε άλλη συχνότητα. Σε αναγκάζουν να σκάψεις βαθιά, να κοιτάξεις μέσα σου και να αναμετρηθείς με όσα φοβάσαι.
Και όταν φύγουν – γιατί κάποτε φεύγουν – δεν μένεις ποτέ ίδιος. Έχουν ήδη φωλιάσει στην ψυχή σου, έχουν κάνει κατάληψη στις αναμνήσεις σου. Κάθε φορά που τις σκέφτεσαι, κάτι μέσα σου τρέμει, λυγίζει, ανθίζει.
Δεν ξέρω αν θα συναντήσεις πολλές τέτοιες γυναίκες στη ζωή σου. Μα αν σταθείς τυχερός και βρεθεί μία στο δρόμο σου, μην προσπαθήσεις να τις δαμάσεις. Μην τις φυλακίσεις. Άφησέ τις να είναι αυτό που είναι: ασυμβίβαστες, ακατέργαστες, αληθινές.
Γιατί οι συναρπαστικές γυναίκες δεν ανήκουν πουθενά. Απλά περνούν, χαράζουν τη μνήμη σου και αφήνουν την ψυχή σου να αιωρείται μεταξύ του τι ήταν και του τι θα μπορούσε να είναι.
