Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Οι ωραιότερες στιγμές δεν απαθανατίστηκαν ποτέ. Δεν μπήκαν σε κανένα φωτογραφικό άλμπουμ και δεν ανέβηκαν σε κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Τις ωραιότερες στιγμές, δεν τις είδε ο πολύς κόσμος. Ήταν αυστηρά προσωπικές και αφορούσαν μόνο τα άτομα που τις δημιούργησαν, ένα ζευγάρι ή μια παρέα. Δεν έχει σημασία αν λάμβαναν χώρα σε βουνό ή θάλασσα, το χειμώνα ή το καλοκαίρι, με ήλιο ή βροχή. Αυτό που μετρά είναι ότι έμειναν αξέχαστες, εξιδανικεύτηκαν και φυλάχτηκαν στα πιο ασφαλή μέρη του κόσμου. Στο μυαλό και στην καρδιά!
Γιατί δεν απαθανατίστηκαν όμως; Γιατί ήσουν τόσο ευχαριστημένος με αυτό που ζούσες, που το μόνο σου μέλημα ήταν να απολαύσεις τη στιγμή και όχι «να χάσεις χρόνο» διαλέγοντας την κατάλληλη πόζα. Δεν σε ένοιαζε καν πως ήσουν, τι φορούσες, τι έτρωγες ή τι έπινες. Το ζούσες με όλο σου το «είναι» και αυτό είναι κάτι που δεν αγοράζεται και σίγουρα δεν μπορεί να απεικονιστεί σε μια φωτογραφία. Πολλές φορές λέμε ότι «μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις», αλλά είναι γεγονός ότι καμιά εικόνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το συναίσθημα μιας όμορφης στιγμής.
Δεν έχεις ανάγκη να έχεις μια φωτογραφία να σου θυμίσει κάτι όμορφο. Το έχεις μέσα σου και σίγουρα είναι κάτι που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν ακόμη και αν σου διαφεύγουν μελλοντικά οι λεπτομέρειες. Πόσες φορές άλλωστε, ενθυμούμενοι γεγονότα του παρελθόντος, αρκούμαστε σε ένα: «είχαμε περάσει τέλεια», χωρίς να το αναλύουμε ιδιαίτερα. Αν προσέξει όμως κανείς, εκείνη την ώρα, πώς φωτίζεται το πρόσωπό μας, σίγουρα θα καταλάβει αυτό το «τέλεια».
Οι πιο δυνατές αναμνήσεις δεν έχουν ανάγκη καμία φωτογραφία ή καμία ιδιαίτερη πόζα για να τις ανακαλέσουμε. Ζουν έτσι και αλλιώς μέσα μας. Είναι βαθιά χαραγμένες στο πιο σημαντικό άλμπουμ, αυτό της ψυχής μας!
Other Articles
