Ξέρεις κάτι; Αρχίζω να σ’ερωτεύομαι..

Θα σου πω ένα μυστικό. Αρχίζω να σ’ ερωτεύομαι. Σκεφτόμουν, πώς καταλαβαίνεις άραγε ότι ερωτεύεσαι; Δε μου κάνουν τόση σημασία αυτά που λένε όλοι. Ότι τάχα θες να βλέπεις τον άλλο πιο πολύ, ότι ζεις σε ροζ συννεφάκια κι αδημονείς πότε θα ξαπλώσετε στο κρεβάτι.

Είναι κάπως αλλιώς για μένα. Είναι που οι μέρες μου μοιάζουν πιο όμορφες από τις προηγούμενες. Τα χρώματα της μέρας είναι πιο έντονα σήμερα κι οι άνθρωποι γύρω μου πιο χαρούμενοι απ’ ότι ήταν τον προηγούμενο μήνα. Είναι που οι αισθήσεις μου ακούν, μυρίζουν, γεύονται, αγγίζουν, βλέπουν κάθε λεπτομέρεια που υπάρχει γύρω μου. Τόσο ξεκάθαρα κι έντονα, που αναρωτιέμαι αν προηγουμένως ζούσα πραγματικά.

Ας πούμε ότι η θάλασσα μυρίζει αλμύρα μα είναι ένα γεγονός που προηγουμένως δεν παρατηρούσα. Από τότε που περπατήσαμε δίπλα της είναι λες και πήρε αξία αυτή η μυρωδιά. Την ξένη μουσική δεν την είχα και πολύ στις επιλογές μου, σχεδόν μ’ εκνεύριζε. Μα προχθές την έβαλα στη διαπασών και τραγουδούσα μαζί της. Το χέρι μου το αισθάνθηκα να καίει όταν έμπλεξες τις παλάμες μας ασυναίσθητα καθώς περπατούσαμε και λέγαμε ασήμαντα γεγονότα της ημέρας. Κι η γεύση μου είναι αλλιώς. Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω. Έχουν οι φράουλες μια γεύση από το σώμα σου και τα κοκτέιλ γεύση από μεθύσι όπως αυτό της πρώτης μας φοράς.

Όλες οι αισθήσεις στην υπερβολή τους, αυτό πετυχαίνεις όταν ερωτεύεσαι. Το ζεστό, το νιώθεις πιο ζεστό και το ωραίο το βλέπεις πιο ωραίο. Ξεκινάς να ζεις ακριβώς τη στιγμή που ένας ξένος σε κάνει ξαφνικά ν’ ανακαλύπτεις την υπόστασή σου και τη σημασία όλων των όμορφων συναισθημάτων που αγνοούσες προηγουμένως, την αξία των μικρών καθημερινών λεπτομερειών που περνούσαν απαρατήρητες.

Γίνονται όλα τα πρόσωπα γύρω σου, όλα τα γεγονότα και τα πράγματα πιο ερωτεύσιμα. Παίρνουν αξία ν’ αγαπηθούν μόνο και μόνο που υπάρχουν. Και δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν, αλλά ότι έχουν και μια μαγεία γύρω τους. Μια χρυσόσκονη και κάτι από παραμύθι.

Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει πίσω για να σε δει να προχωράς μπροστά και να κλέψω λίγο από τον τρόπο που κινείσαι. Με πιάνω να κολλάω το βλέμμα μου στα χείλη σου για να θυμάμαι μετά που δε θα σ’ έχω, το γέλιο σου. Καμιά φορά κλείνω τα μάτια και σε νιώθω να με κρατάς κι είναι τόσο δυνατό που σε φέρνει εδώ. Ανατριχιάζω που σκέφτομαι το φιλί σου στο λαιμό και τρέμω σύγκορμη. Μυρίζω το άρωμά σου κάπου έξω χωρίς να ‘σαι κάπου κοντά.

Πού να το πω πως την πρώτη φορά που είχες καρφωμένο το βλέμμα σου πάνω μου, κοιτούσα οπουδήποτε αλλού από αμηχανία κι ανασφάλεια; Μέχρι που μ’ ανάγκασες να σε κοιτάξω. Φυλακίστηκα χωρίς να το αποφασίσω εγώ. Όλα όσα ονειρεύτηκα πριν από σένα μοιάζουν λίγα, μικρά κι ανούσια. Λες και μηδενίστηκε το παρελθόν μου ολόκληρο. Από τη μέρα που τρύπωσες στην καρδιά μου, θέλω όσα δε σκέφτηκα ποτέ προηγουμένως. Κι όλα θέλω να τα ζήσω μαζί με σένα.

Μα ξέρεις τι; Βλακείες λέω. Δεν περιγράφεται ο έρωτας με λέξεις. Απλώς είναι κάποιοι άνθρωποι που τελικά έπρεπε να γνωρίσεις για να στον μάθουν. Ίσως γι’ αυτό οι ερωτευμένοι λένε μεγάλα λόγια. Γιατί τα βιώνουν όλα σε υπερθετικό βαθμό. Γι’ αυτό άστο, ξέχασε όσα είπα, εκτός απ’ αυτό που δεν είναι πια μυστικό. Σ’ έχω ερωτευτεί.

Πηγή