Μη, μη μου λες πως δεν πιστεύεις στον έρωτα.

Γράφει η Οδύσσεια

Μη, μη μου λες πως δεν πιστεύεις στον έρωτα.
Μη, μη μου χαλάς τ’ όνειρο.
Άσε με να έχω αυταπάτες, άσε με να είμαι χαζή, ρομαντική κι ονειροπόλα.
Μου πάει. Μου αρέσει να ονειρεύομαι, είναι όλα πιο όμορφα έτσι.
Άσε με σου λέω να ονειρευτώ πως ένας έρωτας αλήτης, ένας έρωτας γυμνός, αγνός κι ατόφιος μπορεί να υπάρξει.
Μπορούν οι άνθρωποι ν’ αγγίξουν το φως έτσι θέλω να πιστεύω.
Ένας έρωτας αλήτης που τρέχει μέσα στο σπίτι και χαράζει κόκκινα φιλιά στα χείλη στο σώμα, στο στόμα.
Ένας έρωτας βαθύς σαν ωκεανός.
Ένας έρωτας αχόρταγος, με αξία, ακριβός.
Γεμάτος αγκαλιές και γέλια.
Δεν υπάρχει;
Εγώ πιστεύω πως υπάρχει αλλά δεν εμφανίζεται σε όλους, όχι πάντα. Εμφανίζεται σε αυτούς που είναι έτοιμοι να ζήσουν έναν τέτοιο έρωτα.
Άσε με σου λέω να ονειρευτώ.
Έναν έρωτα αλήτη, που το σπίτι του είναι τα μαλλιά σου και το μαξιλάρι του η μυρωδιά σου. Κι όταν κουράζεται κάθεται να ξαποστάσει στα δυο σου χέρια και κουρνιάζει σαν παιδί στην αγκαλιά σου.
Άσε με σου λέω υπάρχει! Το ξέρω.
Έρωτα αλήτη, εσύ!