Τελείωσε το θέατρo, ώρα να κριθούμε στο χειροκρότημα.

Γράφει η Λέλα Μάνου

Σε αποδέχτηκα όπως είσαι, με τις γλυκές και τρυφερές στιγμές σου, αλλά και με τις δύσκολες και ξινές σου διαθέσεις. Η αγάπη μου για εσένα ήταν αληθινή, χωρίς να περιμένω κάτι αντίστοιχο από εσένα, και ήμουν ευτυχισμένη με ό,τι μου έδινες. Ήσουν ο εαυτός σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήσουν και σωστός. Όταν βλέπεις τον άλλο να σε αποδέχεται όπως είσαι και να συμβιβάζεται, πρέπει να δείχνεις σεβασμό και να μην σηκώνεις το ανάστημά σου, γιατί ο άλλος δεν είναι αδύναμος.

Πολλοί μπερδεύουν την αδυναμία με την αγάπη, αλλά η αγάπη δεν είναι αδυναμία. Είναι ένα συναίσθημα που σε κάνει ευάλωτο, αλλά όχι αδύναμο. Αυτό έκανες και εσύ, το μπέρδεψες. Υποβιβάζεις και υποτιμάς τον άλλο, ο οποίος όμως βλέπει και ξέρει. Απλά, από τον μεγάλο του πόθο για εσένα, δεν αντιδρά και κρατά μέσα του όλα τα παράπονα. Όμως, όταν προκαλείς τη λογική, παύει να υπάρχει συναίσθημα και μετατρέπεται σε θυμό, και μάλιστα ισχυρό θυμό.

Πόσο αφελής είσαι; Πόσο δεδομένο θεωρείς τον άνθρωπο που είναι μαζί σου; Έχεις αφεθεί πλέον και στέκεσαι έτσι. Σε κατευθύνω λεκτικά και δεν καταλαβαίνεις ότι μέσω αυτού σου δίνω μια ακόμη ευκαιρία. Πόσο διάστημα ακόμη νομίζεις ότι μπορώ να αντέξω; Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα όριά μας και εσύ τα ξεπέρασες. Δεν γίνεται να γυρίσουμε σε αυτή την κατάσταση. Δεν γίνεται να μπω ξανά στη διαδικασία να σε αποδεχτώ.

Συνέχισε την πορεία σου και απλώς δώσε τη χαριστική βολή, αλλά θα μου επιτρέψεις να κάνω και εγώ κάτι αυτή τη φορά! Να δώσω τη τελευταία βολή. Και αν δεν μου το επιτρέψεις, να γνωρίζεις πως θα το κάνω, γιατί κουράστηκα και βαρέθηκα να παίρνω την έγκρισή σου. Ξέρω ότι θα πονέσω, αλλά είναι προτιμότερος ο πόνος τώρα παρά να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου αργότερα. Θα χρησιμοποιήσω τη λίγη λογική που μου έχει απομείνει και θα τα καταφέρω. Με έκανες να πιστέψω πως είμαι αδύναμη, αλλά εγώ θα αποδείξω πως είμαι δυνατή, και μάλιστα πολύ πιο δυνατή από εσένα.

Τέλος. Τελείωσε το θέατρο και θα κριθούμε στο χειροκρότημα.

~ Με κοιτάς σε κοιτώ και μετά σιωπή κάτι θα κοπεί στη καρδιά στο μυαλό… Κι είμαστε ακόμη ζωντανοί στη σκηνή… Κι αν μας αντέξει στο σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα~