Μετά από εσένα, ευτυχώς άλλαξα!

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη

Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πόσες από τις στιγμές μου ξόδεψα αποκλειστικά για σένα. Πόσα κομμάτια μου που μου άνηκαν αποκλειστικά και με χαρακτήριζαν τα σπατάλησα προκειμένου να αλλάξω, να τροποποιηθώ και να χωρέσω σε όσα ήθελες να γίνω… Πόσα έχασα εν τέλει σε μια ατέρμονη και αέναη προσπάθεια μου να γίνω απλώς κάτι το οποίο δεν ήθελα να γίνω κι έγινε τελικώς απλώς και μόνο επειδή το θέλησες εσύ.

Τόσος πολύς χαμένος χρόνος….

Σήμερα κάθομαι και κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη και χαίρομαι με αυτό που αντικρίζω. Μπορεί να μου πήρε αρκετό καιρό για να «επανέλθω», αν μπορείς, βέβαια, να το πεις έτσι, αλλά τα κατάφερα. Έγινα κάτι για το οποίο είμαι αποκλειστικά «υπαίτια» εγώ και αυτό από μόνο του είναι άθλος, είναι κάτι που με καθιστά χαρούμενη και περήφανη παράλληλα.

Απλά εξαιτίας σου σκέφτομαι πόσα έχασα στην πορεία. Στην διαδρομή αυτή στην οποία προσπαθούσα να με αναζητήσω και να με βρω ξανά. Πόσους ανθρώπους που είχα δίπλα μου πλήγωσα, πόσους αλλοτρίωσα, πόσους έχασα, πόσους πλήγωσα. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου αν δεν σε είχα γνωρίσει και αν δεν είχαν συμβεί όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας. Αν δεν σου επέτρεπα τότε αν εισβάλλεις τόσο βίαια στην ψυχή μου και να τα αναμοχλεύσεις όλα, να τα σαρώσεις και να τα σκορπίσεις. Αν, αν, αν…

Βέβαια, τα έχουμε ξαναπεί… Κανείς δεν ανεβαίνεις την πλάτη σου αν εσύ πρώτα δεν σκύψεις. Κι εγώ για σένα γονάτισα αμέτρητες φορές. Έπεφτα συνεχώς στα γόνατα και σε παρακαλούσα, μην φύγεις, μην με πληγώσεις, μην με πονέσεις , μην με αφήσεις μόνη… Το μόνο που μου έμεινε, ωστόσο, από όλα αυτά είναι η πληγωμένη μου αξιοπρέπεια. Και λίγα σημάδια στα πληγωμένα από το σύρσιμο γόνατά μου. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο….

Ευτυχώς, μέσα από όλα αυτά κατάφερα να βγω πιο δυνατή. Όχι αλώβητη, ούτε ακέραιη. Κομμάτια βγήκα αλλά με όσα από αυτά μπόρεσα να περισυλλέξω με  ξανασυναρμολόγησα από την αρχή. Κι ας έχω ουλές πλέον και σημάδια. Τα αγαπώ κι αυτά μαζί με εμένα.

Και ξέρεις κάτι; Έχω αλλάξει πλέον τόσο πολύ που τολμώ να πω πως αγαπώ κι εσένα. Όχι ερωτικά όπως φαντάζεσαι ή ίσως φαντασιώνεσαι και θέλεις αλλά όπως αγαπάς τα λάθη και τις αμαρτίες σου. Με μια γλυκιά δόση νοσταλγίας. Κι όποτε σε σκέφτομαι πλέον δεν σε κατηγορώ για όσα έγιναν αλλά σε ευχαριστώ για όσα με έκανες να αλλάξω και να επιτύχω.

Ευτυχώς άλλαξα και μετά από εσένα… μεγάλωσα!