Γράφει η NO*RL*IZ
Δεν ξέρω πώς πραγματικά με φαντάστηκες. Όταν άρχισα να σ’ενδιαφέρω περισσότερο εννοώ και ξεκίνησες να πλέκεις σενάρια με happy end και πρωταγωνιστές εμάς. Μου το ‘λεγε πάντως από μικρή η μάνα μου.. «παιδάκι μου θ’ανοίξεις σπίτι κάποτε. Πρέπει να μάθεις διάφορα».
Η αλήθεια είναι ότι το άνοιξα το σπίτι εδώ και κάποια χρόνια και για να είμαι ειλικρινής προσπαθώ να τ’ανοίγω κάθε μέρα. Τις πόρτες, τα παράθυρα, τις αυλές. Να μπαίνει φρέσκος αέρας, να κυκλοφορεί ο ήλιος. Βέβαια ανάμεσα στο «ανοίγω σπίτι» της μάνας και στο δικό μου «ανοίγω» υπάρχει μια τεράστια διαφορά όπως ίσως καταλάβατε. Νοικοκυριό με προεκτάσεις το λένε. Όχι απλό νοικοκυριό… Νοικοκυριό με τον τρόπο της μάνας. Το κατά μάνα «ανοίγω σπίτι» σημαίνει παντρεύεσαι και άρα φεύγεις από το πατρικό οπότε και ξεκινάς νέα ζωή. Σε όλα αυτά τα ενδιάμεσα στάδια οφείλεις να έχεις εκπαιδευτεί προκειμένου να «γλείφεις» τα πάντα στο σπίτι με ταχύτατους ρυθμούς.
Το δικό μου πάντως άνοιγμα σπιτιού σήμαινε φεύγω ελεύθερη και ανεξάρτητη οικονομικά από το πατρικό μου και απολαμβάνω τη ζωή μου ρεμπελεύοντας στο δικό μου χώρο χωρίς να μου ζαλίζει κανείς τ’αρχίδια εκτός ίσως καμιά φορά, από τον διευθυντή μου στο γραφείο.
Όπως αντιλαμβάνεστε η μετάβαση δεν ήταν απολύτως ειρηνική και γι’αυτό απολαμβάνω περισσότερο κάθε στιγμή που περνώ στο σπιτάκι μου. Το αγαπώ αυτό το σπίτι και μ’αγαπά κι αυτό. Γιατί οι χώροι του έχουν ψυχή και αγαπημένες γωνιές και στιγμές ευχάριστες αλλά και δύσκολες που όμως όλες είναι εγώ. Η σχέση μας (με το σπίτι ντε..) ισορροπεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας σε ρυθμούς φοιτητικούς ακόμα και όταν τα ωράρια εργασίας είναι εξαντλητικά. Και κάπως έτσι εννοείται, κινείται και η σχέση μου με το νοικοκυριό.
Μεταξύ μας, η αλήθεια είναι πως δεν είχα ποτέ στόχο ζωής τη στενή σχέση με την σκούπα και τη σφουγγαρίστρα μου. Αλλά και τη σφουγγαρίστρα μου, ευτυχώς, δεν την πείραξε ποτέ αυτό.
Και για να εξηγούμαι (και να μην παρεξηγούμαι) δουλειές εννοείται πως κάνω και κάτι παροιμίες τύπου «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά» τις ενστερνίζομαι απόλυτα. Απλά δεν θεωρώ φιλική προς το χρήστη (δηλαδή εμένα) τη συνεχή ενασχόλησή με το νοικοκυριό.
Δεν γουστάρω καθόλου το αποστειρωμένο, καταπιεσμένο νοικοκυροκόριτσο, που τρέχει να προλάβει τα πάντα σαν τη Μαίρη Παναγιωταρά. Αν και αρκετές φορές θαυμάζω τον τρόπο που τέτοιου είδους κορίτσια για σπίτι καταφέρνουν να τα έχουν όλα στην εντέλεια. Αλλά τελικά φιλοσοφώντας τη ζωή, πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό το μικρόβιο ή το’χεις ή δεν το’χεις. Και γω δεν το’χα ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Και κάπως έτσι τσακίζεται εδώ το όνειρο της δικής μου μάνας. Δύσκολο το επάγγελμα της νοικοκυράς, δεν λέω, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο πλέον πως εγώ σίγουρα ταιριάζω περισσότερο στο μοντέλο «Νοικοκυρές σε απόγνωση».
Γι’αυτό σου λέω. Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου μωρό μου, αλλά τη φαντασίωση της καλής νοικοκυράς που είναι δούλα και κυρά δεν μπορώ να στην καλύψω. Εκτός αν τη γουστάρεις ως εκδοχή σε πιπεράτο σενάριο.
Ναι μωρό μου.. Λυπάμαι πολύ αν μετά τη μαμά μου πληγώνω και σένα αλλά πρέπει να σου αποκαλύψω πως δεν είναι όλες οι γυναίκες γεννημένες νοικοκυρές.
Βλέπεις προτιμώ να σηκώσω τα μανίκια μου για να κάνουμε μπάνιο το σκύλο μας και να μπουγελώσουμε ο ένας τον άλλον από το να σφουγγαρίσω. Τρελαίνομαι για μια βόλτα στην παραλία μαζί σου αντί να τινάξω τα χαλιά του σαλονιού μου. Θα απολαύσω τη μπύρα με την κολλητή στη δροσιά της βεράντας ακόμα και χωρίς να είναι σκουπισμένη και πλυμένη και δεν θα με πειράξει καθόλου η ακαταστασία στα παρτέρια του κήπου την ώρα που χαλαρώνω ακούγοντας μουσική. Θα διαλέξω να μοιραστούμε στιγμές με την παρέα και ας μην προλαβαίνω να ξεσκονίσω για να μαζευτούμε. Και όσοι με αγαπούν δεν θα χαλαστούν επειδή τα βιβλία που με ξεκουράζουν είναι απλωμένα στο τραπεζάκι δίπλα στον καφέ μου εδώ και 3 μέρες.
Δεν με ένοιαξε ποτέ να διαλέγω ανάμεσα σε δουλειές και αγκαλιές και απλά θεωρώ ζωή χαμένη την επιλογή οποιασδήποτε οικιακής εργασίας αντί των στιγμών που μπορώ να περάσω συντροφιά με αγαπημένους. Γιατί αρνούμαι να στερηθώ αυτή την απλή χαρά που μου προσφέρει απλόχερα η ζωή μου.
Θα ‘ρθει η ώρα που θα γίνουν και οι δουλειές. Λίγο πιο αργά, με λίγη ίσως περισσότερη πίεση, κάποια στιγμή θα τις κάνω. Και αν ξεκινήσω δουλειές, να ξέρεις θα γουστάρω πολύ αν σε όλο αυτό το παιχνίδι ανακατευτείς και συ. Έτσι απλά γιατί θέλεις να με βοηθήσεις να τελειώσω μια ώρα αρχύτερα και να επιστρέψω σύντομα σ’αυτά που μας αρέσουν ή μόνο και μόνο γιατί είναι ωραίο να μου σκας πού και που κανα φιλί την ώρα που σκουντουφλάμε ο ένας πάνω στον άλλο καθαρίζοντας.
Γι’αυτό σου λέω. Δεν είναι όλες οι γυναίκες γεννημένες νοικοκυρές. Κάποιες από μας θεωρούμε πως αυτό το δύσκολο επάγγελμα δεν μας ταιριάζει και ασχολούμαστε με αυτό περιστασιακά. Είναι όμως επιλογή μας και γι’αυτό είμαστε καλά. Κάπου κάπου μπορεί να χαζεύουμε τη σβελτάδα και την αφοσίωση της καλής νοικοκυράς όπως η αγαπημένη μου μανούλα, αλλά κατά βάθος δεν θα θέλαμε να είμαστε αλλιώς.
Εξάλλου μεταξύ μας, ξέρω πως συχνά και η μαμά μου ζηλεύει εμένα και τις βόλτες στις στιγμές μου….