no*rl*iz
Σε παρακαλώ ρε άνθρωπε, ξεβολέψου λίγο!
Γράφει η NO*RL*IZ Βρέθηκα σε κείνο το χώρο από μια παρόρμηση της στιγμής ένα φθινοπωρινό...
Σ’ένα χρόνο που πάλεψες με τον καρκίνο, έμαθα για σένα όσα δεν ήξερα μια ζωή… Κατερίνα μου.
Γράφει η NO*RL*IZ Ένα χρόνο τώρα αγωνίζεσαι πολύ. Με νύχια και με δόντια να κρατηθείς από...
Εκείνα τα σ’αγαπώ που δεν σου είπα ακόμα, μάνα.
Γράφει η NO*RL*IZ Βρέχει .. μπροστά μου μοσχομυρίζει ο ελληνικός στο μεγάλο φλιτζάνι.. αυτό...
To βουβό κλάμα, αυτό με τρομάζει ψυχή μου
Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου...
To βουβό κλάμα, αυτό με τρομάζει ψυχή μου
Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου...
To βουβό κλάμα, αυτό με τρομάζει ψυχή μου
Γράφει η NO*RL*IZ Μου είναι τόσο δύσκολο να εξηγήσω κάποιες φορές πώς γίνεται το μυαλό μου...
Την επόμενη στιγμή, θα την μετρήσω με την ανάσα κομμένη και την ψυχή παραδομένη..
Γράφει η NO*RL*IZ Αξημέρωτα. Στο μεταίχμιο. Εκεί που το φεγγάρι και το σκούρο του ουρανού...
Το αλκόολ είναι η δικαιολογία για τις αλήθειες που θες να πεις!
Γράφει η NO*RL*IZ Οι μεθυσμένες κουβέντες λένε πάντα αλήθειες. Το φώναζε ένας πιτσιρικάς...
Και τώρα τι θα κάνουμε που δεν γεννήθηκα χαρωπή νοικοκυρά;
Γράφει η NO*RL*IZ Δεν ξέρω πώς πραγματικά με φαντάστηκες. Όταν άρχισα να σ’ενδιαφέρω...
Και τώρα τι θα κάνουμε που δεν γεννήθηκα χαρωπή νοικοκυρά;
Γράφει η NO*RL*IZ Δεν ξέρω πώς πραγματικά με φαντάστηκες. Όταν άρχισα να σ’ενδιαφέρω...