Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης
Δεν θέλω να σου πω “να προσέχεις” όταν κινδυνέψω να σε χάσω.
Δεν θέλω να ρισκάρω ξανά να σε χάσω.
Το ζήσαμε αυτό, και ξέρω καλά πως δεν το θέλω ποτέ ξανά.
Κι αν μεγαλώνοντας αλλάζουμε και ξεκαθαρίζουμε τις επιθυμίες και τις επιλογές μας, εγώ ξέρω τι θέλω..
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου και να παλεύουμε μαζί.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου και να μοιραζόμαστε όνειρα και φόβους.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου και η φροντίδα σου.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου και να με εμπιστεύεσαι για τα μικρά και τα μεγάλα.
Κι όταν σε πνίγουν τα ανείπωτα, κι όταν κλείνεσαι στον κόσμο σου, εγώ ακόμα και τότε θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου, η επιλογή σου, όχι η ανάγκη σου.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου, κάθε στιγμή της κάθε μέρας.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου, στις λιακάδες και στις μπόρες.
Θέλω να είμαι ο άνθρωπός σου.
