Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου η τροφή σου.

Όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για την απόλαυση και την επικοινωνία! Αυτή είναι η σχέση των Ελλήνων με το φαγητό από την αρχαιότητα ήδη, όταν στα περίφημα συμπόσια οι συνδαιτυμόνες γεύονταν φαγητά εξαιρετικής ποιότητας και ποικιλίας ενώ συνοδεία πάντοτε του οίνου έκαναν σοβαρότατες φιλοσοφικές συζητήσεις αναζητώντας απαντήσεις για την ανθρώπινη φύση και την ερμηνεία του κόσμου.

Τα μυστικά λοιπόν είναι:

– Α γνά υλικά από τη φύση για την παρασκευή του φαγητού.

– Αρμονία των υλικών μεταξύ τους ώστε να μην καλύπτει το ένα, τα αρώματα και τη γεύση του άλλου.

– Όχι βαριές σάλτσες και καυτερά υλικά γιατί καλύπτουν αντί να αναδεικνύουν τις επιμέρους γεύσεις.

– Ελαφρές σάλτσες που επιτρέπουν την απόλαυση του ουρανίσκου.

– Καρύκευμα του πιάτου με μέτρο για την αρμονία των γεύσεων και των αρωμάτων του φαγητού.

Αν μέσα στους αιώνες οι ΄Ελληνες γνώρισαν και αγάπησαν νέα, εξωτικά πολλές φορές προϊόντα, που ενέταξαν στη διατροφή τους, αν κάποτε ξέφυγαν ίσως από την αρχή του «παν μέτρον άριστον» στην πραγματικότητα όμως και σήμερα ακόμη συνεχίζουν να τηρούν τους κανόνες του Αρχέστρατου… Η ελληνική διατροφή προτείνει το τερπνό μετά του ωφελίμου και μάλιστα χωρίς ποτέ το ένα σε βάρος του άλλου. Και η διαχρονικότητά της μετρώντας μερικές …χιλιετίες είναι η απόδειξη της επιτυχημένης συνταγής για απόλαυση αλλά και υγεία.

Ανάμεσα σε δύο κόσμους, την Ανατολή και τη Δύση η Ελλάδα δεν συνδυάζει μόνον τις κουλτούρες των αντιθέτων αλλά και μία γεωμορφολογία, η οποία επέτρεψε στην ανάπτυξη της τοπικής βιοποικιλότητας με πλήθος προϊόντων μοναδικής ποιότητας και αξεπέραστης διατροφικής αξίας. Στα ψηλά βουνά η κτηνοτροφία και τα γαλακτοκομικά , στα ημιορεινά και τους κάμπους η καλλιέργεια της ελιάς και της αμπέλου, των οσπρίων, των καρποφόρων δέντρων και των λαχανικών και τέλος στα παράλια και τα νησιά η αλιεία –ψάρια και θαλασσινά- και οι μικρές, ιδιαίτερες παραγωγές προϊόντων, που αναπτύχθηκαν μέσα από τις ανάγκες αλλά και την ευρηματικότητα των κατοίκων!

Η ποικιλία των υλικών και οι συνδυασμοί τους, τα ακατέργαστα τρόφιμα, ο τρόπος του μαγειρέματος, η διατήρηση της φυσικότητας της τροφής και τέλος το θαυματουργό ελαιόλαδο αποτελούν τα μυστικά που γνωρίζουν όλοι οι ΄Ελληνες. Το ελληνικό διατροφικό πρότυπο τοποθετεί στην κορυφή το ελαιόλαδο με τις πασίγνωστες ευεργετικές επιδράσεις του στον ανθρώπινο οργανισμό. Ακολουθούν τα χόρτα, τα λαχανικά και τα φρούτα, που συνήθως καταναλώνονται νωπά διατηρώντας όλες τις βιταμίνες τους, τα όσπρια αλλά και τα λεγόμενα «παχιά» ψάρια, όπως σαρδέλα, σκουμπρί, κολιός, γαύρος κ. ά. με τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα Ω -3.

Και όσον αφορά το κρέας που παλαιότερα καταναλωνόταν σπανιότατα, πρωτίστως αναφερόμαστε στο αρνί και το κατσίκι γιατί η ελληνική ύπαιθρος αυτά μπορεί να εκθρέψει, μετά το γουρουνόπουλο και τελευταίο το βοδινό. Οι ξηροί καρποί αμύγδαλα και καρύδια κυρίως τα κρεμμύδια και τα σκόρδα, πολύτιμα υλικά της ελληνικής διατροφής και βεβαίως η φέτα και το γιαούρτι, αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινής διατροφής των Ελλήνων. Με απαραίτητο συμπλήρωμα το κρασί το πολύτιμο δώρο του αρχαίου θεού Διονύσου στους ανθρώπους- που ευφραίνει καρδίαν αλλά και με τις οι πολύτιμες ουσίες του, την κάνει να λειτουργεί καλύτερα.

Σε κάθε περιοχή της Ελλάδας ο επισκέπτης θα αναζητήσει – και θα βρεί- το ξεχωριστό και μοναδικό προϊόν αλλά πρώτα θα αρχίσει από τα βασικά:

Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο με την χαρακτηριστική πικράδα, ασύγκριτο διεθνώς. Το κορυφαίο σε ποιότητα, γεύση και υφή μέλι με τα υπέροχα αρώματα, που οφείλονται στην πλούσια ελληνική χλωρίδα. Την φέτα, σπουδαίο γαλακτοκομικό προϊόν, που συνοδεύει κάθε ελληνικό γεύμα και ειδικά τις σαλάτες. Και μαζί το απαλό, βελούδινο γιαούρτι, κάποιες φορές συνδυασμένο ιδανικά με μέλι, καρύδια, φρούτα. Τον πολύτιμο κρόκο (ζαφορά, σαφράν) που άρχισε να καλλιεργείται στην Ελλάδα από την Προϊστορική εποχή! Την ευωδιαστή μαστίχα Χίου, πολυτελή προσθήκη σε γλυκά, φαγητά, ηδύποτα ακόμη και σε καλλυντικά!

Το εκλεκτό φιστίκι Αιγίνης και την φημισμένη μαύρη κορινθιακή σταφίδα. Το αυγοτάραχο Μεσολογγίου, τον πιο ξεχωριστό ελληνικό ψαρομεζέ. Το καπνιστό τυρί Μετσόβου με το χρυσοκίτρινο χρώμα και το ιδιαίτερο άρωμα. Τις φακές Εγκλουβής Λευκάδας – πολυβραβευμένο όσπριο- και την φάβα από το ηφαιστειογενές έδαφος της Σαντορίνης. Τα πορτοκάλια της Αργολίδας. Το δίκταμο της Κρήτης, βότανο ξακουστό! Το ούζο Μυτιλήνης, φημισμένο απεριτίφ με γεύση γλυκάνισου. Και βέβαια τα ελληνικά κρασιά από ποικιλίες σταφυλιού, πολλές από τις οποίες είναι άγνωστες για τους οινόφιλους της Δύσης.

«Η τροφή σου να είναι το φάρμακό σου και το φάρμακό σου η τροφή σου» έλεγε ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης. Σήμερα μάλιστα η ελληνική διατροφή και γενικότερα η Μεσογειακή Διατροφή εγγεγραμμένη από το 2010 στην λίστα ΄Αυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO είναι μία κοινωνική πρακτική που δεν αντανακλά μόνον στην διατροφή αλλά και σε ένα συνολικό τρόπο ζωής, ένα σύνολο δεξιοτήτων, γνώσης και παραδόσεων, που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά παραμένοντας στενά συνδεδεμένα με την ιστορία και την παράδοση, τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα.

Διαιτολογικό και Διατροφολογικό Κέντρο