Η ζωή μου ένας κύκλος, που θα με γυρνά πάντα σε σένα.
Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου
Λένε πως τίποτα δεν κρατά για πάντα. Λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Όλα περνάνε. Ακόμη κι αυτά που πληγώνουν κι αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια, αργά ή γρήγορα παύουν να ματώνουν. Ακόμη κι οι πιο δύσκολες καταστάσεις, κάποια στιγμή μαλακώνουν μέσα μας και σταματούν να μας τυραννούν τα βράδια.
Κυλάει ο χρόνος ανεξάρτητα απ’ το αν πονάς, απ’ το αν γελάς, απ’ το αν υποφέρεις. Κυλάει ανεξάρτητα απ’ το αν θα έκανες το παν να σταματήσει σ’ εκείνη την ονειρεμένη στιγμή, που γέμισε την ψυχή σου χρώματα. Ανεξάρτητα απ’ το αν θα έκανες το παν να φύγει γρήγορα από εκείνο το τραγικό δευτερόλεπτο, που γκρέμισε τον κόσμο σου. Κυλάει πάντα το ίδιο. No matter what.
Κύλησε ο καιρός. Πέρασε. Πέρασαν χρόνια από εκείνη τη δική μας, τελευταία στιγμή. Πέρασαν χρόνια κι όλο ακούω να μου λένε πως θα περάσει. Όλοι μου λένε πως θα συνέλθω. Να ήξερες πόσο θα ήθελα να τους ουρλιάξω να σκάσουν! Να κλείσουν τα στόματά τους! Δεν ξέρουν! Δεν καταλαβαίνουν! Δεν μπορούν!
Κύκλος είναι η ζωή, μωρό μου και πάνω του κυλάνε οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά. Περνάνε αργά, βασανιστικά και κάθε ένα τους, μου θυμίζει εσένα. Ακόμη. Αέναα. Σε καθένα απ’ αυτά, πεθαίνω και γεννιέμαι ξανά κι αν δεν είναι αυτό η κόλαση, τότε τι; Κύκλος είναι η ζωή, μωρό μου κι ότι κι αν λένε, η ζωή μου είναι ένας κύκλος που θα με γυρνά πάντα σε σένα.