Η ευτυχισμένη καθημερινότητα κρίνεται στην επιτυχημένη επικοινωνία

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού

Διαβάζοντας κάποιος τον τίτλο του άρθρου ίσως αναρωτηθεί τι είναι αυτό που διαφοροποιεί την επικοινωνία μας με τους ανθρώπους και την κάνει πιο αποτελεσματική. Η αποδοχή αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα για την αποτελεσματική επικοινωνία στην οικογένεια, αλλά και με ανθρώπους σε άλλα πλαίσια. Όταν αποδεχόμαστε τους γύρω μας, δε σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλα όσα λένε και κάνουν. Μπορεί να διαφωνούμε, αλλά τους αποδεχόμαστε σαν άτομα, σαν προσωπικότητες και δεν «απαιτούμε» να αλλάξουν για να τους έχουμε στη ζωή μας.

Οι γονείς που αποδέχονται τα παιδιά τους, είναι φιλικοί και στοργικοί μαζί τους, δείχνουν την αγάπη τους προς το παιδί, το ενισχύουν και το επιδοκιμάζουν ψυχολογικά πολύ περισσότερο. Αντίθετα, οι απορριπτικοί γονείς, δείχνουν λιγότερο τη στοργή τους, τα αμείβουν λιγότερο, κάνουν συχνή κριτική και μεγαλοποιούν τα λάθη των παιδιών, ενώ δείχνουν επιλεκτική προσοχή στα σφάλματα και τις ατέλειες τους. Η απόρριψη που βιώνει το παιδί, του προκαλεί ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη εμπιστοσύνης και οδηγεί το παιδί να βιώνει ματαίωση, θυμό και φόβο.

Καίριος είναι και ο ρόλος των ορίων που βάζουμε στον εαυτό μας, τα οποία σχετίζονται μέχρι πού φτάνουν οι δικές μας αντοχές και που αν τις ξεπεράσουμε οδηγούμαστε σε εξουθένωση ψυχική, σωματική και πνευματική, κάτι που έχει μεγάλο αντίκτυπο και στους γύρω μας. Όταν εμείς τοποθετούμε τα στάνταρ μας πολύ ψηλά και απαιτούμε από τον εαυτό μας να τα καταφέρει ακόμα και όταν τα δεδομένα και οι συνθήκες στην καθημερινότητα μας έχουν αλλάξει, τότε το σώμα μας θα προσπαθήσει να μας προειδοποιήσει στέλνοντας μας διάφορα μηνύματα, τα οποία είναι σημαντικό να πάρουμε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν. Αναγνωρίζοντας τα και επικοινωνώντας τα στους ανθρώπους γύρω μας, τότε η επικοινωνία μας μαζί τους γίνεται πολύ πιο αποτελεσματική και ουσιαστική και κερδίζουμε πιο πολλές ευτυχισμένες στιγμές.

Το σημείο κλειδί για να το καταφέρουμε είναι η αποδοχή του εαυτού μας, αλλά και των άλλων στις εκάστοτε συνθήκες. Έχουμε γαλουχηθεί να πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε πάντα χαρούμενοι. Όταν είμαστε στεναχωρημένοι προσπαθούμε να το κρύψουμε από τους δικούς μας για να μην τους βαρύνουμε, αλλά κυρίως προσπαθούμε να το κρύψουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν αποδεχόμαστε και λογοκρίνουμε αυτή την πλευρά μας. Πόσο πιο ανακουφιστικό θα ήταν να είμαστε εντάξει που δεν περνάμε την καλύτερη φάση τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας; Μεγάλη φροντίδα και ανακούφιση για το παιδί μέσα μας!