Η γραφή είναι η ανάσα μου, η αλήθεια, η ψυχή μου.

Γράφει η Ελένη Αράπη.

Γιατί γράφω;
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Τόσο απλά, τόσο αληθινά.
Η γραφή είναι η ανάσα μου, η αλήθεια, η ψυχή μου. 

Κάπου διάβασα ότι η γραφή είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, ακόμα και αν θεραπευτεί, πάντα θα υπολανθάνει. Είναι σαν τον καπνιστή που παρόλο που έχει κόψει το τσιγάρο, για πάντα στα όνειρά του θα καπνίζει.  Είναι το πάθος που παρόλο που η λογική σε βάζει να το καταστείλεις, αυτό γίνεται απωθημένο και την ύπαρξή σου κυριεύει.

Και εγώ λατρεύω τα λάθη, μα απεχθάνομαι τα απωθημένα. Προτιμώ να καώ για ένα πάθος,  από το να το αφήσω να θεριέψει και αιώνια την ψυχή μου να δυναστεύει. Εξάλλου αυτό σημαίνει ελευθερία να σαι έτοιμη για τα λάθη σου να αναλάβεις τις ευθύνες, όσο πιο οδυνηρές τόσο πιο μέγιστα πάθη. Να τολμάς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να πεις, «Ναι ρε εγώ έζησα, πόνεσα, αγάπησα, πλήρωσα, μα όταν στον κόκκινο σάκο μου λίγο πριν σβήσω, μετρήσω στιγμές, θα ναι γεμάτος και θα χωρά σε χίλια βιβλία ποίησης να γραφτεί».

Να λοιπόν γιατί γράφω, με ελεύθερη πάντα γραφή, με ελεύθερη πάντα σκέψη, χωρίς να διορθώνω ούτε ένα «και», ούτε ένα «μην», ούτε μια παύση, γιατί λαχταρώ τη ζωή. Και για μένα η γραφή είναι Ζωή, είναι δύναμη, είναι χορός, ταρακουνάει τα σπλάχνα.Βαθιά διεισδύει φέρνει στην επιφάνεια όλες τις ξεχασμένες πληγές, γδύνεσαι τα πρέπει και τα καθώς πρέπει και φοράς την παιδική σου ψυχή. Φοράς εκ νέου την ελευθερία σου που ακόμα και αν σου χαρίζεται τώρα πια νομίζεις ότι δεν ξέρεις τι να την κάνεις. Κι όμως τώρα ξέρεις ότι ελευθερία χαρισμένη είναι ζωή δανεική.

Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από τις λέξεις, ας τις ξεγυμνώσουμε, ας τολμήσουμε να εκτεθούμε, ας τις κοιτάξουμε κατάματα και ας παραδεχτούμε ότι όταν οι λέξεις ξεπερνούν τις σκέψεις, όταν γίνονται χάδι ή ακόμα καλύτερα μαχαιριά, ναι τότε αξίζει να γράφω, αξίζει κατάμουτρα, ελεύθερα έως και ασύδοτα, να σου φτύνω αλήθειες, όχι μόνο για να λυτρωθώ εγώ, μα γιατί μέσα μου κατοικεί ένα γαλάζιο πουλί, που πάνω στα γαλάζια του φτερά κατοικείς κι εσύ κι εσύ κι εμείς.

Κι αυτό λαχταρά να πετάξει, ελεύθερα να μιλήσει κι ας μην το καταλαβαίνουμε πάντα, τι σημασία αλήθεια έχει η λογική, σημασία έχει μόνο να σε παρασύρει δικά σου φτερά να γεννήσεις. Σημασία έχει  όχι να γράψεις, μα το μέγιστο να λαχταράς να ελευθερωθείς και ελευθερία για μένα σημαίνει ζωή.

Να γιατί γράφω λοιπόν γιατί με τις λέξεις ζυμώνω τις πράξεις.

LoveLetters