Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Εκείνη η πικρή αλήθεια που πολλές ή μάλλον τις περισσότερες φορές, τελικά, δεν είναι πικρή.
Πόσες φορές δεν έχουμε ζήσει μέσα σε ένα ψέμα πιστεύοντας πως είναι καλύτερα έτσι.
Πόσες φορές δεν έχουμε βασίσει τις σχέσεις μας, κάθε είδους, σε εκείνο εκεί το ψέμα που πιστεύουμε πως είναι καλύτερο από την αλήθεια.
Δεν είναι καθόλου έτσι όμως!
Μόνο όταν ζήσουμε το άθλιο εκείνο ψέμα το καταλαβαίνουμε. Μόνο όταν εκείνο φτάσει μέσα στο μυαλό μας και γίνει ένα σκουπίδι που δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε τη ζωή μας καταλαβαίνουμε το απόλυτο κακό που μας έχει κάνει.
Μα πως είναι δυνατόν να ζεις μια ψεύτικη ζωή μόνο και μόνο για να μην πονέσεις από την αλήθεια!
Μα η αλήθεια δεν είναι εκείνη που πονάει. Το ψέμα το κάνει και το καταλαβαίνεις μετά, ελπίζοντας να μην είναι αργά ώστε να μπορέσεις να συνεχίσεις την ζωή σου.
Θα πονέσεις, θα κλάψεις μα θα μπορέσεις να ζήσεις ελεύθερος πια και θα δεις πως όλα θα είναι καλύτερα έτσι.
Θα απελευθερωθείς από τους φόβους που σε κυρίευαν τόσο καιρό και θα κοιτάξεις πάλι κατάματα τη ζωή. Μα δεν σε άφηνε να ανοίξεις τα φτερά σου εκείνο εκεί το ψέμα. Ζούσες μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και νόμιζες πως αναπνέεις.
Όχι αγάπη μου. Τώρα θα πάρεις την πιο βαθιά σου ανάσα. Τώρα το οξυγόνο θα φτάσει μέχρι το μικρότερό σου αγγείο.
Δεν ζούσες, νόμιζες πως ζεις.
Είχες φτιάξει τη ζωή σου μέσα στα λάθη και στα ψέματα επειδή φοβόσουν, έτρεμες να μάθεις την αλήθεια και να προχωρήσεις μαζί της.
Ζεις σε μια σχέση γιατί φοβάσαι να φύγεις. Σε απατούν και σε κακομεταχειρίζονται αλλά έτσι έχεις μάθεις να ζεις και έχεις αράξει χωρίς να μπορείς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι γιατί φοβάσαι να μάθεις μην πονέσεις.
Ποια αλήθεια λοιπόν θα σε πονέσει περισσότερο;
Εκείνη είναι που θα σου δώσεις φτερά να πετάξεις και να φτιάξεις την αλήθεια σου όπως εσύ ορίζεις. Να φτιάξεις τη ζωή που θέλεις και όχι εκείνη των άλλων που βολεύονται να σε βλέπουν έτσι.
Η αλήθεια δεν είναι πάντα πικρή!