Γράφει η Κορίνα Παπαδοπούλου
Πονάς και αναρωτιέσαι, πόσο μπορείς να αντέξεις. Νομίζεις πως ο πόνος θα σε καταστρέψει, δεν θα τα καταφέρεις. Το μυαλό σου πηγαίνει συνεχώς στο παρελθόν κι εκεί που νόμιζες πως αυτή θα είναι μια καλή ήμερα καταλαβαίνεις πως έκανες λάθος.
Δεν μπορεί να μην το αντιλαμβάνεσαι. Δες πόση δύναμη έχεις μέσα σου. Δες τι έχεις καταφέρει. Παλεύεις. Παλεύεις για τα όνειρα σου. Κοίταξε στον καθρέφτη, τι βλέπεις; Ένα αδύναμο άνθρωπο, μια ψύχη που θα αφήσει τις πράξεις κάποιου άλλου να την καθορίσουν; Αυτό βλέπεις; Να σου πω εγώ τι βλέπω;
Βλέπω δυο μάτια καθαρά, δυο μάτια με ειλικρίνεια μέσα τους. Βλέπω έναν άνθρωπο που είναι μαχητής, που δεν έχει μάθει να χάνει ή να δέχεται την ήττα ως απάντηση. Έναν άνθρωπο που θα προσπαθεί μέχρι να νικήσει.
Βλέπω μια καρδιά που αγάπησε πολύ, πολύ και αληθινά μα τα αισθήματα της δεν εκτιμήθηκαν. Βλέπω μια καρδιά σπασμένη, όμως βλέπω επίσης πως αυτή η καρδούλα προσπαθεί να κολλήσει ξανά τα κομμάτια της, ένα, ένα.
Θα έρθουν άνθρωποι στην ζωή μας που θα μας πονέσουν, κοροϊδέψουν, εξαπατήσουν. Θα έρθουν μονάχα γιατί θέλουν κάτι να πάρουν από εσένα κι όχι γιατί σε εκτιμούν πραγματικά. Έτσι είναι η ζωή.
Στάματα λοιπόν να σκάφτεσαι τι έγινε στο παρελθόν και γιατί σου φέρθηκαν έτσι άνανδρα και αφοσιώσου στο τώρα, στο σήμερα. Δώσε προσοχή σε εσένα, στο τι θέλεις εσύ. Δούλεψε με τον εαυτό σου. Ξέρεις, αυτοί οι άνθρωποι είναι σπουδαία μαθήματα στην ζωή μας. Σου μαθαίνουν τι δεν θέλεις και ποιους θα πρέπει να αποφεύγεις.
Βγες έξω, πάρε έναν καφέ στο χέρι και κάνε μια βόλτα στη πόλη. Δες γύρω σου, μην προσπερνάς. Μην βιάζεσαι να επουλώσει το τραύμα. Μην το πιέζεις. Θα έρθει μόνο του με τον καιρό. Κάποιος είχε πει κάποτε “εάν δεν ξέρεις να κολυμπάς και πέσεις στη θάλασσα, όσο κι αν παλεύεις το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πνιγείς. Αυτό που χρειάζεται να κάνεις είναι να χαλαρώσεις και η θάλασσα από μόνη της θα σε σηκώσει στην επιφάνεια”.
Ο πόνος είναι εκεί και το κακό είναι πως εκεί θα μείνει για πάντα. Το θέμα είναι πως εσύ θα μάθεις να τον διαχειρίζεσαι. Μάθε να συγχωρείς κι όχι από δική σου αδυναμία, μα για την εσωτερική σου γαλήνη. Δεν φταις εσύ που ορισμένοι άνθρωποι είναι ψεύτες, υποκριτές ή συναισθηματικά ανάπηροι.
Εσύ αγάπησες με όλη σου την καρδιά κι αυτό σε κάνει έναν μοναδικό και ξεχωριστό άνθρωπο. Όσο για εκείνους ας του λυπηθεί η ζωή κι ας τους διδάξει τι θα πει αγάπη.