Γράφει ο Σπύρος Σταθάτος
Κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν νιώθει ότι η αγάπη τον “πνίγει”. Ειδικά, όταν μιλάμε για τη σημερινή εποχή που βασιλεύει η βία, η σκληρότητα, η απανθρωπιά αλλά και το ακόμη χειρότερο συναίσθημα, η “ανιωθίλα”, η αγάπη μοιάζει σαν όαση στην έρημο.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας στο έργο του “‘Έτερος εγώ” είχε πει κάτι πολύ σπουδαίο:.«Όποιος, σε αυτή την κοινωνία που ζούμε, πνίγεται από την αγάπη, είτε δεν είναι καλά σαν άνθρωπος, είτε δεν είναι καλός άνθρωπος».
Όταν δεν μπορείς να δεχτείς την αγάπη, αυτό κάτι λέει για σένα. Σημαίνει ότι δεν είσαι καλά σαν άνθρωπος, η ψυχή σου νοσεί και δεν μπορεί να νιώσει την αγάπη. Συνήθως έχει να κάνει με πληγές και τραύματα του παρελθόντος που δεν έχουν επουλωθεί και έχουν καθορίσει την προσωπικότητά σου.
Το άλλο που μπορεί να συμβαίνει είναι να μην είσαι καλός σαν άνθρωπος. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να εκτιμήσουν την αγάπη, ίσως γιατί δεν έχουν μάθει να την εκτιμούν, περνώντας όλη τους τη ζωή ψυχρά και αδιάφορα. Εξάλλου, όπως έχουμε πει, χωρίς αγάπη δεν ζεις, απλά υπάρχεις.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, όταν έρχεστε αντιμέτωποι με εκφράσεις του στυλ: «με πνίγει η αγάπη σου», «με κουράζει η αγάπη σου» ή κάτι παρόμοιο, να φεύγετε μακριά.
Δεν πνίγει η αγάπη, παρά μόνο ο λάθος άνθρωπος!
