Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη
Τελικά δεν ήσουν έτοιμος να ζήσεις ένα τέτοιο έρωτα και μεταξύ μας ίσως δεν υπάρξεις και ποτέ. Δεν το αντέχεις διότι φοβάσαι. Η λέξη ρίσκο για σένα είναι άγνωστη.
Κάθεσαι στα βολεμένα και δεν προσπαθείς ποτέ για το άγνωστο. Βουλιάζεις σε μια κατάσταση που εσύ ο ίδιος δημιουργείς.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι αυτό σου αρέσει. Ευχαριστιέσαι όταν δεν αναλαμβάνεις καμία ευθύνη και φορτώνεις το βάρος σε κάποιον άλλο. Μα ο έρωτας μάτια μου δεν θέλει τέτοια συνθήκη.
Ο έρωτας θέλει να αφήσεις το σίγουρο και να πας στο αβέβαιο, να μην στέκεσαι στο έδαφος αλλά να πάρεις κατεύθυνση προς τον ουρανό και να πετάξεις μέχρι να βρείτε το κατάλληλο αστέρι.
Εσύ όμως δεν ξέρεις από αυτά. Ήσουν πολύ δειλός ακόμη και για να μου πεις το τέλος και αναγκάστηκα να το γράψω εγώ, όμως δεν με πείραξε, εγώ έχω μάθει να πετώ σε άγνωστους ουρανούς ενώ εσύ να βουλιάζεις σε γνώριμα εδάφη.