Από εκεί που περισσεύω και δεν νιώθω, προτιμώ να είμαι περαστική..
Γράφει η Κέλλυ Μπόζα
Εγώ θα διαλέγω την μοναξιά μου.
Εκεί που δεν χωράω, εκεί που περισσεύω, εκεί που δεν νιώθω, εκεί που δεν με νιώθουν είμαι πάντα περαστική.
Κάτι σαν ταξιδιώτης,
Ψάχνω πατρίδα, αλλά δεν θα την δημιουργήσω μόνη μου βεβιασμένα.
Δεν ζητιανεύω, δεν απαιτώ, δεν συμβιβάζομαι με τα ψίχουλα σου.
Θέλω αγάπη αντάξια της αγάπης που σου δίνω.
Δεν μιλάω για πολύ ή λίγο.
Μιλάω για αξία.
Καταλαβαίνεις άραγε την διαφορά;
Αποζητώ την φλόγα, την ένταση, την τρικυμία του έρωτα σου.
Μη με σπαταλήσεις για την μετριότητα.
Δεν μας ταιριάζει η μετριότητα μάτια μου.
Δεν ΜΟΥ ταιριάζει η μετριότητα.
Όχι γιατί είμαι ανώτερη.
Μπορεί να με πεις και αφελέστατα ρομαντική.
Αυτό επέλεξα όμως.
Να διεκδικώ, να παθιάζομαι, να ερωτεύομαι, να θέλω το ιδανικό.
Όχι το ιδανικό για τους άλλους.
Το ιδανικό για μένα.
Όχι τους έρωτες που διαβάζω στα βιβλία, αλλά τον έρωτα που έχω να δώσω εγώ.
Το αμοιβαίο και απόλυτο βρε παιδί μου.
Αν κάπου εσύ στην διαδρομή φοβηθείς, παραιτήσου. Δικαίωμα σου.
Φεύγω αθόρυβα, δεν θα σε ενοχλήσω.
Φεύγω και κλείνω καλά την πόρτα πίσω μου.
Δεν φοβάμαι την μοναξιά μου, περισσότερο φοβάμαι τον συμβιβασμό μας σε κάτι χλιαρό.
Με αγαπώ βλέπεις, γι αυτό μπορώ να αγαπήσω βαθιά και τον άλλον.
Μην με σπαταλήσεις..
Μην σπαταληθείς..
Ίσοι όροι και για τους δύο.
Θέλεις;
Μπορείς;
Όχι;
Λυπάμαι πρέπει να φύγω.
Όχι σου είπα δεν πιστεύω πως είμαι ανώτερη.
Είμαι ξεκάθαρη απλά.
Προτιμώ να μείνω μόνη, δεν με τρομάζει.
Δεν θα εκλιπαρήσω στιγμή την προσοχή σου, δεν θα εκβιάσω συναισθήματα.
Θα σεβαστώ τις αποφάσεις σου, μα περισσότερο θα σεβαστώ εμένα.
Σου λέω…από το λίγο σου θα διαλέγω πάντα την μοναξιά μου.